چکیده: هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر 8 هفته تمرین مقاومتی کم شدت و هوازی بر شاخص های چاقی در زنان دارای اضافه وزن بود. روش تحقیق از نوع نیمه تجربی و طرح تحقیق از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. از این بین زنان میانسال غیر فعالی بودند که در تابستان سال ۱۳۹۲ به کانون ورزشی کمیته امداد شهر خرم آباد مراجعه کرده بودند، 30 نفر از زنانی که دوره قاعدگی منظم و BMI بیشتر از ۲۵ و کمتر از ۳۰ داشتند و داوطلب شرکت در پژوهش حاضر بودند؛ به روش هدفمند انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه تمرین مقاومتی و هوازی قرار گرفتند. برنامه تمرینی به مدت ۸ هفته، هفته ای ۳ روز و هر روز ۶۰ تا ۶۵ دقیقه زیر نظر مربی انجام شد. تمرین مقاومتی شامل هفت ایستگاه بود که با شدت ۴۰% تا 45% یک تکرار بیشینه انجام شد. برنامه ورزش هوازی از نوع لوایمپکت با شدت 60 درصد ضربان قلب بیشینه به مدت ۸ هفته و ۳ جلسه در هفته بود. برای مقایسه تفاوت ها بین گروه تمرین مقاومتی و هوازی در پایان مطالعه از آزمون تحلیل کوواریانس و برای مقایسه تفاوت های پیش آزمون و پس آزمون در هر گروه از آزمون t همبسته استفاده شد. سطح معناداری در کلیه آزمون ها ۰۵/۰p≤ در نظر گرفته شد. نتایج آزمون نشان داد در پایان بین AC (۰۴/۰=p) و TC (۰۲/۰=p) دو گروه تمرین مقاومتی و هوازی تفاوت معناداری وجود دارد. این در حالیست که تفاوت بین سایر متغییرها دو گروه معنادار نبود. براساس یافته های تحقیق، می توان نتیجه گرفت که تمرین مقاومتی کم شدت برای کاهش شاخص های چاقی مؤثرتر از تمرین هوازی است. از اینرو پیشنهاد می شود برای پیشگیری و کاهش شاخص های چاقی در زنان دارای اضافه وزن از تمرینات مقاومتی کم شدت به عنوان یک روش درمانی مناسب، کارآمد در کنار سایر روش های تمرینی استفاده شود.