چکیده: یکی از روش های مدیریت تقاضا، استفاده از وسایل نقلیه غیر موتوری در ساعات اوج ترافیک می-باشد. سفرهای تحصیلی دانش آموزان در ساعات اوج صبح به همراه سفرهای کاری، سهم بالایی از سفرها را دارند. برای کاهش بار شبکه در ساعات اوج صبح، مدیران شبکه حمل‌ونقل دانش آموزان را تشویق به انجام سفرهای پیاده می کنند. غیر از مزایایی که پیاده روی برای شبکه حمل‌ونقل دارد، عده ای بر این باور هستند که پیاده روی مزایایی نظیر سلامتی جسمانی فرد، افزایش پیوندهای اجتماعی دانش آموزان با ساکنین محله را نیز دارد. به‌موازات افزایش وابستگی دانش آموزان به وسایل نقلیه موتوری و رواج بیش وزنی، برخی محققین بیان داشتند که سفر فعال به مدرسه می تواند باعث کاهش بیش وزنی دانش آموزان نیز شود. هدف از این تحقیق، بررسی تأثیر سفر فعال به مدرسه، بر کاهش بیش وزنی دانش آموزان است. هدف دیگر تحقیق، بررسی مفید بودن پیاده روی به مدرسه برای سلامت جسمانی است. نتایج تحقیق بر روی 999 دانش آموز تمامی پایه های تحصیلی در شهر بندرترکمن نشان داد که دانش آموزان بیش وزن در مقایسه با سایر دانش آموزان، تعداد سفرهای فعال کمتری ندارند و مسافت سفرهای فعال آن ها کوتاه تر نیست. لذا عامل چاقی آن ها کمبود تواتر یا مسافت سفرهای فعال نیست. هم‌چنین تحلیل ANOVA نشان داد که تفاوت معناداری بین میانگین مسافت پیاده روی دانش آموزان بیش وزن و سایر دانش آموزان و هم‌چنین هم‌بستگی بین سفر فعال و چاقی وجود ندارد. بررسی میزان فعالیت بدنی در سفرهای فعال نشان داد که تنها 21/16 درصد دانش آموزان حداقل فعالیت بدنی را که توسط سازمان بهداشت جهانی تعیین شده انجام می دهند. به عبارتی فعالیت بدنی در سفر به مدرسه آنقدر قابل‌توجه نیست که بتواند منافعی برای سلامت فرد داشته باشد. به طور خلاصه می توان گفت، سفر فعال دانش‌آموزان چاق برای کاهش وزن و کاهش BMI آن‌ها کفایت نمی‌کنند و آن‌ها باید علاوه بر سفر فعال به مدرسه، باید در خارج از مدرسه نیز فعالیت بدنی و ورزش انجام دهند.