چکیده: امروزه به گواه شواهد موجود، فوتبال پرطرفدارترین و محبوب‌ترین ورزش در پهنه‌ی بین‌المللی است. تا آنجا که بسیاری از کشورهای پنج قاره، آن را در ردیف ورزش ملی خود محسوب می‌دارند. در کشور ما نیز فوتبال رایج‌ترین و پر طرفدارترین ورزش است و در مقایسه با تمامی رشته‌ها، بیشترین تعداد ورزشکار را به خود اختصاص داده است. از زمانیکه فوتبال یک صنعت جدید شد، گزینه‌های جدید تامین مالی به سمت لیگ برتر فوتبال گشوده شد. رقابت‌های جهانی، فوتبال حرفه‌ای کشور را با تنگنای جدی مواجه ساخته است. برای موفقیت در این عرصه یکی از مهم ترین زیرساخت‌ها انتخاب روش‌های حکمر‌انی اقتصادی مناسب می‌باشد. هدف از اجرای این پژوهش مطالعه‌ی تطبیقی وضعیت حکمرانی اقتصادی سازمان لیگ برتر فوتبال ایران با کشورهای منتخب می‌باشد که از نظر هدف کاربردی و به شیوه‌ی توصیفی-تحلیلی اجرا گردید. گردآوری داده‌ها در این پژوهش به کمک فیش‌هایی صورت گرفته است که از طریق بانک‌های اطلاعاتی شامل منابع کتابخانه‌ای و اسنادی تکمیل شده است این منابع در دو مرحله انتخاب شده است، در مرحله اول فاکتورهای حکمرانی و حکمرانی اقتصادی بررسی شده و فاکتور های چهارگانه ‌ای شناسایی شده است که تحت عنوان اهداف پژوهش تعریف شده و در مرحله‌ی دوم فاکتور چهارگانه مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان داد بین روش‌های حکمرانی اقتصادی لیگ برتر فوتبال ایران با لیگ فوتبال کشورهای انگلستان، آلمان، فرانسه و ژاپن تطابق چندانی وجود ندارد. حکمرانی اقتصادی لیگ برتر فوتبال ایران بیشتر بر مبنای کمک‌های دولت و صنعت بوده و کمتر از روش‌های دیگر استفاده می کردند، درحالیکه اکثر باشگاه‌های لیگ انگلیس، آلمان، فرانسه و ژاپن خصوصی بوده و از طریق حق پخش تلویزیونی، تبلیغات محیطی، فعالیت‌های بازاریابی و برندسازی تامین مالی می‌شدند. ساختار اقتصادی کشور، دولتی بودن باشگاه‌ها، عدم شفافیت صورت‌های مالی، عدم اصلاح بعضی از قوانین در سازمان لیگ فوتبال، امتناع صدا و سیما از پرداخت حق پخش تلویزیونی به باشگاه‌ها، عدم رعایت قانون بازی جوان مردانه مالی و سقف بودجه و دستمزد از جمله موانع مهم حکمرانی اقتصادی در لیگ برتر ایران می باشد.