چکیده: هدف از پژوهش حاضر هنجاریابی نسخه فارسی پرسش نامة نوستالژی برای گردشگری ورزشی می‌باشد. روش انجام پژوهش توصیفی- تحلیلی و از نوع کاربردی است. جامعه آماری پژوهش کلیة هوادارانی بودند که حداقل 50 کیلومتر از شهر محل سکونت خود برای دیدن بازی تیم مورد علاقه خود به استادیوم آزادی در تهران سفر کرده و حداقل24 ساعت (یک شبانه روز) اقامت داشتند. نمونه‌ی آماری با استناد به روش کلاین (1994) براساس تعداد گویه‌‌های مقیاس برای انجام تحلیل عاملی تأییدی300 نفر انتخاب شد؛ نمونه‌گیری به روش در دسترس انجام گرفت. سرانجام 300 پرسش نامه برای تجزیه و تحلیل با کمک نرم افزارهای Spss و Amos مورد استفاده قرار گرفت. ابزار پژوهش نسخه فارسی پرسش نامة نوستالژی برای گردشگری ورزشی بود؛ که در سه مرحله ترجمه و بازترجمه شد. روایی صوری و محتوایی پرسش نامه مورد تأیید 12 نفر از اساتید و متخصصان مدیریت ورزش قرارگرفت. برای بررسی روایی و تعیین ساختارعاملی پرسش نامه از تحلیل عاملی تأییدی استفاده شد. پایایی درونی آن با ضریب پایایی ترکیبی در کنار ضریب آلفای کرونباخ تأیید شد. نتایج پژوهش نشان داد که ارزیابی تمامی روابط بین متغیر‌‌های اصلی پژوهش شامل: نوستالژی به عنوان هویت هوادار، محیط (تجربه)، معاشرت (جامعه‌پذیری)، هویت شخصی و هویت گروهی (هوادار) مثبت است. گویه‌‌های مربوط به متغیر ها که بر اساس تحلیل عاملی تأییدی مورد بررسی قرار گرفته بود تأیید گردید. سرانجام بر اساس یافته‌‌های حاصل از پژوهش اطمینان حاصل گردید که پرسش نامه نوستالژی در جامعه ورزشی ایران از اعتبار و استاندارد‌‌های لازم برخوردار است.