چکیده: بهبود آمادگی هوازی یکی از اهداف اساسی در تمرینات ورزشی است و یکی از راههای عملی و موثر جهت توسعه و آمادگی هوازی، استفاده از تمرینات ورزشی می باشد. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر یک جلسه فعالیت هوازی در هفته با شدت 60-70 درصد ضربان قلب بیشینه بر روی امادگی هوازی دختران دانشجوی غیر ورزشکار دانشگاه صنعتی شاهرود بود. بدین منظور 44 نفر از دانشجویانی که واحد عمومی 1 را اخذ کرده بودند با میانگین سنی (21.38 سال ) میانگین قد (161.7 سانتی متر)و میانگین وزن (57.7 کیلوگرم) به عنوان آزمودنیهای تحقیق انتخاب شدند. از آزمودنیها قبل و بعد از فعالیت ورزشی تست پله ی هاروارد بعمل آمد تا آمادگی هوازی آنها تعیین گردد و نتایج بدست آمده مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. برای مقایسه آمادگی هوازی قبل و بعد از یک جلسه تمرین هوازی در هفته از آزمون t در سطح 0.05 استفاده شد و به منظور بررسی رابطه بین قد و وزن با آمادگی هوازی از ضریب همبستگی پیرسون استفاده گردید. نتایج تحقیق نشان داد که: -تفاوت بین میانگین آمادگی هوازی قبل و بعد از یک جلسه تمرین منتخب هوازی در هفته از نظر آماری معنی دار است. -بین میانگین قد و آمادگی هوازی بعد از تمرین ارتباط معنی داری وجود ندارد. -بین میانگین وزن و آمادگی هوازی بعد از تمرین ارتباط معنی داری وجود ندارد.