چکیده: هدف: هدف از تحقیق حاضر، تاثیر 8 هفته تمرین ترکیبی (هوازی و مقاومتی) بر سطوح سرمی هورمون های جنسی در مردان مبتلا به دیابت نوع 2 شهر تبریز بود. روش: این پژوهش از نوع کارآزمایی بالینی و شامل پیش آزمون و پس آزمون بود. نمونه آماری این پژوهش را مردان مبتلا به دیابت نوع 2، با میانگین سنی (۶۶±42/5سال) و شاخص توده بدنی ( Kg/m2 30/10±0/95) تشکیل دادند که به صورت تصادفی به 2 گروه 15 نفری: 1- تمرین ترکیبی (هوازی و مقاومتی) و 2- گروه کنترل تقسیم شدند. نمونه های خون قبل از شروع تمرینات و 48 ساعت پس از اتمام تمرینات در وضعیت ناشتا جمع آوری شد. گروه 1 به مدت 8 هفته، هر هفته ۳ جلسه و هر جلسه بین 60 الی 70 دقیقه تمرینات ترکیبی را که شامل 30 دقیقه تمرین هوازی و 30-40 دقیقه تمرین مقاومتی بود انجام دادند. در جلسات آغازین شرکت کنندگان بعد از 10 دقیقه برنامه گرم کردن، با شدت 60-70 درصد حداکثر ضربان قلب ذخیره به مدت 20 دقیقه روی تردمیل می دویدند. بعد از 5 دقیقه استراحت در تمرین مقاومتی شرکت می کردند. تمرین مقاومتی با شدتی معادل 60 درصد یک تکرار بیشینه با 10-12 تکرار در هر حرکت برای 3 ست متوالی با زمان استراحت 30 ثانیه ای بین هر ست و بین هر ایستگاه یا دور 120 ثانیه استراحت انجام می شد. از آزمون T وابسته برای ارزیابی تفاوت درون گروهی و آزمون T مستقل برای ارزیابی تفاوت بین گروهی، سطح معناداری P<0/05 استفاده شد. یافته ها: یافته ها در مقایسه درون گروهی نشان داد، سطح سرمی هورمون های جنسی LH و (P=0/001) و FSH با (P=0/001) و تستوسترون با (P=0/00۲) در گروه تجربی بعد از مداخله افزایش معناداری یافته است، سطح سرمی گلوکز ناشتا (P=0/0۲۲)، انسولین (P=0/0۲1) و شاخص مقاومت به انسولین (P=0/00۷) در گروه تجربی کاهش معنی داری یافته بود. همچنین کاهش معنی دار شاخص BMI در گروه تجربی (P=0/001) مشاهده شد. در آزمون بین گروهی نیز، افزایش معنی دار در سطح سرمی هورمون جنسی LH و کاهش معنی دار در سطوح سرمی گلوکز ناشتا و شاخص BMI در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل نشان داده شد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه، تمرینات ترکیبی به خوبی توانسته است موجب افزایش سطوح سرمی هورمون های جنسی مردانه و کاهش عوامل خطر در مردان مبتلا به دیابت نوع 2 شود.