چکیده: آلومینا به عنوان یک سرامیک مهندسی با وجود دارا بودن ویژگی‌های منحصر به فردی مثل سختی، مقاومت به سایش، مقاومت به خستگی و مقاومت به خوردگی بالا، چقرمگی پایینی دارد. از روش‌های موثر در بهبود چقرمگی آلومینا، استفاده از فاز‌ ثانویه زیرکونیای فاز تتراگونال می‌باشد. با اضافه کردن نانولوله‌های کربنی به مواد سرامیکی انتظار دست یابی به کامپوزیت‌های سرامیکی با پایداری حرارتی، چقرمگی و سختی بالا وجود دارد. از میان روش های مختلف ساخت کامپوزیت آلومینا- زیرکونیا- نانولوله ی کربنی (ZTA- MWCNT)، روش ریخته گری نواری از ارزان ترین روش های تولید با خواص مطلوب می باشد که توانایی تهیه ی لایه های نازک کامپوزیتی را دارد. هدف از این تحقیق ساخت لایه های نازک ZTA- MWCNT و ارزیابی خواص آن می باشد. سه پراکنده ساز دولاپیکس (Dolapix PC21)، سدیم دودسیل سولفات (SDS) و پلیویدون (PVP) به طور مجزا مورد استفاده قرارگرفته است. نوارهای خام تهیه ‌شده در دمای 1400 و 1600 درجه ی سانتیگراد تفجوشی شده و زمان پخت 2 و 7 ساعت بوده است. سختی اندازه گیری شده میانگین GPa 1 ± 28 است که افزایش %64 را نسبت به بهترین سختی گزارش ‌شده‌ی قبلی نشان می دهد. نمونه تهیه شده همچنین دارای بالاترین سختی به دست آمده به مقدار GPa 47.33 است که نسبت به بالاترین سختی گزارش شده‌ی این ماده %121 افزایش نشان می دهد. آزمون پراش اشعه ی ایکس تایید کننده ی وجود فازهای آلومینا و زیرکونیای فاز تتراگونال است. تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی، ریزدانه شدن، همگن بودن کامپوزیت، چگالی نهایی بالا و تفجوشی مناسب را نشان می دهد. همچنین در تصویر میکروسکوپ الکترونی روبشی سطح شکست کربن نانولوله های برون‌زده در اثر شکست نمایان است. آزمون رئولوژی دوغاب آبی تهیه شده نشان دهنده ی گرانروی مناسب دوغاب است. نرخ برشی S-1 1000، Pa. s 1.76، به دست آمده است و رفتار دوغاب رقیق شدن برشی است؛ که برای دوغاب ریخته گری نواری مناسب است.