چکیده: در صنعت نفت از دیرباز تا به امروز مهندسین نفت همیشه به دنبال راهی برای بهره برداری هرچه بیشتر از مخازن نفتی بوده‌اند. از این رو، روش‌های متعددی معرفی شده‌اند که مهترین آن‌ها روش‌های ازدیاد برداشت است. در این روش‌ها مهندسین مخزن، با استفاده از تکنولوژی‌های نوین امروزی، نفت غیر قابل استحصال در مخزن به روش‌های معمولی را استحصال می‌نمایند. یکی از معمول‌ترین روش‌های ازدیاد برداشت، روش تزریق آب شور در مخزن است که در آن با استفاده از یک یا چند چاه تزریقی، آب شور به درون سازند مخزنی تزریق شده و نفت باقی‌مانده را جاروب می‌کند و این نفت از چاه تولیدی به بهره برداری می‌رسد. این روش امروزه در ایران همچون دیگر نقاط جهان نیز استفاده می‌‌‎شود و از آنجایی که اکثر مخازن ایران از نوع سنگ‌های کربناته شکاف دار می‌باشند، در این پایان نامه برآن شدیم تا نقش جهت گیری درزه‌های موجود در این سنگ‌ها را بر روی عملیات ازدیاد برداشت به روش تزریق آب شور بررسی کنیم. به این منظور با استفاده از نمونه‌های آزمایشگاهی و دستگاه سیلاب زنی مغزه، آزمایشاتی طراحی کردیم تا به این مهم دست پیدا کنیم. طی آزمایشات انجام شده بر روی نمونه‌های آزمایشگاهی ابتدا خواص این نمونه‌ها را نسبت به شرایط آزمایش اصلی به دست آورده و سپس با اطلاعات کافی، آن‌ها را تحت آزمایش سیلاب زنی با آب شور قرار دادیم. در این آزمایشات مغزه‌های مورد نظر در پنج حالت بدون شکاف، شکاف با زاویه صفر درجه نسبت به جهت تزریق (موازی)، شکاف 30 درجه، 60 درجه و 90 درجه (عمود) نسب به جهت تزریق آب شور در نظر گرفته شدند. در پایان مشاهده شد که مغزه بدون شکاف بیشترین بازیافت و پس از آن به ترتیب مغزه با شکاف صفر، 30، 60 و 90 درجه بازیافت‌های بالاتری داشته‌اند. به این ترتیب مخازن بدون شکاف بهترین بستر برای عملیات سیلاب زنی و مخازن شکاف داری که شکاف‌های آن‌ها موازی جهت تزریق باشد بهترین بهره‌وری را به ما می‌دهند.