چکیده: در دهه های اخیر مشکلات فزاینده ناشی از حمل و نقل و ترافیک شهری و جاده ای، محققان را بر آن داشته تا در جهت بهبود عملکرد و گسترش «سامانه حمل و نقل هوشمند»، فعالیت های تحقیقاتی گسترده-ای را به انجام برسانند. از جمله این مشکلات تغییر شکل شبکه، محدودیت هایی مثل تداخل، پهنای باند، کوتاهی محدوده ارتباطی بین وسایل نقلیه و ... می باشد که نیاز به یک روش مسیریابی کارآ را ضروری کرده است. در این پایان نامه با هدف بهبود در عملکرد روش HSDR، تغییراتی اعمال و یک روش مسیریابی جدید ارائه گردید. در روش جدید به پارامتر «تایمر تنظیم جهت پرتوهای آنتن جهت دار» بر اساس احتمال ارتباط دوطرفه موفق بین دو گره، زمان تخصیص داده شد. همچنین در این روش محاسبه تایمر به صورت دوره ای انجام و برای دوره هایی که این محاسبات را نداریم از ترکیب یک روش پیش بینی و تخصیص به صورت نسبت وزنی، برای نسبت دادن زمان به تایمرها استفاده شد. در ادامه بعد از چرخش پرتوهای آنتن طبق الگوی بیان شده و جمع آوری اطلاعات مربوط به گره های همسایه در جداول اطلاعاتی، با استفاده از یک الگوریتم و بر اساس محاسبه زمان های انتظار و ارسال برای گره های همسایه، بهترین مسیر انتقال بسته های اطلاعاتی مشخص گردید. و در نهایت نتایج شبیه سازی بهبود عملکرد روش پیشنهادی را نسبت به الگوریتم HSDR نشان داد.