چکیده: یکی از چالش های اساسی در بکارگیری پهپادها (UAVs ) به عنوان رله ارتباطی و ایستگاه پایه هوایی، یافتن ارتفاع و موقعیت بهینه پهپاد برای کاربران ثابت و متحرک می باشد. عدم تنظیم دقیق ارتفاع و موقعیت پهپاد (پرنده هدایت پذیر از دور)، می تواند منجر به کاهش احتمال پوشش، افزایش فاصله میان کاربر و پهپاد، افزایش متوسط تلفات مسیر و کاهش نرخ قابل دسترس برای کاربران Downlixnk گردد. در این پژوهش، شبکه ای با دو سناریو متفاوت را ارائه می دهیم. سناریو اول شامل، یک پهپاد، کاربران Downlixnk (DUs ) و کاربران دارای ارتباط D2D که همگی دارای موقعیت ثابت می باشند و سناریو دوم شامل، یک پهپاد متحرک با سرعت محدود شده، کاربران Downlixnk دارای حرکت با مدل قدم زنی تصادفی گاوس- مارکوف و کاربران دارای ارتباط D2D با موقعیت ثابت، در نظر می گیریم. ابتدا با یک رویکرد کاملاً جدید مبتنی بر الگوریتم جستجوی بخش طلایی و با توجه به توان ارسالی پهپاد، ارتفاع بهینه پهپاد که کمینه تابع متوسط تلفات مسیر می باشد را با کمترین زمان پردازش نسبت به سایر روش ها برای سناریو اول و دوم محاسبه می کنیم. سپس برای یافتن موقعیت بهینه پهپاد در سناریو دوم و مبتنی بر سامانه موقعیت یابی جهانی (GPS ) به صورت غیر زمان حقیقی (Non-Real-Time)، با در نظر گرفتن چندین نقطه تصادفی در ناحیه مورد نظر، اندازه گیری فاصله تا نقاط تصادفی با استفاده از دو روش و در نهایت جستجو با استفاده از یک الگوریتم ابتکاری، موقعیت مناسب (نقطه تصادفی بهینه) پهپاد را برای تمام اسلات های زمانی بدست می آوریم. نتایج شبیه سازی با استفاده از نرم افزار MATLAB نشان می دهد که پس از یافتن موقعیت و ارتفاع مطلوب، متوسط احتمال پوشش 0.95 یا تعداد کل کاربران سرویس دهی شده 95 از 100 کاربر و همچنین متوسط نرخ قابل دسترس برای کاربرانDownlixnk ، 0.15 گیگابیت بر ثانیه برای 50 اسلات زمانی محاسبه شده است که نسبت به سایر روش ها، حداکثر مقدار را دارد. زمان یافتن مقدار ارتفاع بهینه با استفاده از الگوریتم جستجوی بخش طلایی، 0.03 ثانیه برآورد شده است.