چکیده: در این پژوهش اندرکنش حفر تونل خط2 متروی مشهد با ایستگاه موجود خط1 متروی مشهد ( ایستگاه شریعتی) در ناحیه تقاطع مورد بررسی قرار گرفته است. برای بررسی شرایط تنش و تغییر مکان ایجاد شده در اثر حفر ایستگاه، فرآیند حفر ایستگاه به روش کند و پوش، مدل سازی شده است. این روش ساخت ایستگاه، روش متداولی در احداث ایستگاه های مترو در عمق کم است و در چندین مورد در خط1 متروی مشهد استفاده شده است. در قسمت پی ناحیه مرکزی این ایستگاه به منظور کاهش نشست و اثرات اندرکنش بین ایستگاه و تونل جدید از سیستم رادیه- شمع استفاده شده است. تونل جدید در زیر ایستگاه توسط شمع های جانبی به فاصله 20 سانتی متر تا دیواره این تونل احاطه شده است. در طراحی تونل خط2 که با استفاده از TBM- EPBحفر خواهد شد، کنترل ایمنی عملیات در مجاورت تونل خط 1 اهمیت بالایی دارد. از این رو بررسی اندرکنش حفر تونل جدید و ایستگاه و همچنین بررسی نشست سطح زمین در این ناحیه از اهمیت بالایی برخوردار است. برای بررسی این ساز و کار تحلیل سه بعدی اجزای محدود با استفاده از نرم افزار Abaqus انجام شده و در آن از مدل رفتاری موهر- کلمب برای خاک استفاده شده است. برای بررسی اثر عوامل موثر بر اندرکنش ایستگاه و تونل جدید، تحلیل حساسیت بر روی خصوصیات ژئوتکنیکی خاک، فاصله ایستگاه و تونل جدید، فشار وارد بر جبهه کار و شمع ها انجام شده است. نتایج نشان می دهد سیستم رادیه- شمع به خوبی نشست ها و اختلاف نشست های حاصل از حفاری خط 2 را کاهش داده است. همچنین نتایج نشان دهنده ی کاهش اثرات اندرکنشی با افزایش فاصله بین ایستگاه و تونل است. نتایج حاصل از تحلیل حساسیت خصوصیات خاک نشان می دهد که با بهبود خصوصیات خاک در فاصله بین ایستگاه و تونل می توان نشست ها و اختلاف نشست های ناشی از حفر تونل خط2 را کاهش داد. همچنین نتایج حاصل از اثر فشار وارد بر جبهه تونل تحتانی حاکی از این است که با تغییر این فشار، نشست سطحی در ناحیه تقاطع به میزان ناچیزی تغییر می کند.