چکیده: ایستگاه 7U به عنوان ایستگاه پشتیبان در میانه مسیر قطعه شمالی-جنوبی خط هفت متروی تهران، که با ماشین EPB حفر می شود، قرار دارد؛ این ایستگاه قبل از رسیدن ماشین حفاری و به منظور خدمات-دهی به ماشین حفاری احداث می شود. برای جلوگیری از ناپایداری در دهانه ورودی و خروجی این ایستگاه، در هنگام عبور ماشین حفاری، باید تمهیدات لازم را اتخاذ نمود؛ از این رو لازم است اولاً سیستم مناسبی برای پایدار سازی این دو دهانه ، انتخاب گردد ثانیاً جزئیات هندسی و مقاومتی سیستم پایدارسازی دهانه ها طوری طراحی گردد که از نظر عوامل فنی، ایمن و از نظر عوامل اقتصادی به صرفه باشد. بنابراین طراحی مهندسی خصوصیات سیستم پایدارکننده، نقش بسیار مهمی در کاهش هزینه های تأمین پایداری دهانه ورودی و خروجی ایستگاه 7U دارد. با توجه به پیشرفت کامپیوتر ها و نرم افزار های عددی، مدل سازی عددی عبور ماشین حفاری از دهانه های ورودی و خروجی می تواند نقش بسزایی در تعیین خصوصیات کمی و کیفی سیستم پایدارکننده داشته باشد. در این تحقیق، ابتدا با توجه به مشکلات موجود در محل ایستگاه 7U، مناسب ترین روش پایدارسازی دهانه های ورودی و خروجی انتخاب شده است؛ سپس با استفاده از مدل سازی عددی، اثر حفر تونل و عبور ماشین حفاری EPB بر پایداری هر کدام از این دهانه ها بررسی شده است؛ در نهایت با استفاده از نتایج مدل سازی های عددی، مناسب ترین طرح پایدارسازی دهانه ها طراحی و انتخاب شده است.