چکیده: از مراحل مهم در اکتشاف مخازن هیدروکربونی، تهیه تصویرلرزه ای از ساختارهای زیرسطحی است. در اغلب موارد، مخازن هیدروکربونی در ساختارهای پیچیده زمین شناسی قرار گرفته اند که تصویرسازی این ساختارها با روش های متداول دشوار و گاهی غیر ممکن است. از روش های نوین تصویرسازی، روش های برانبارش صفحه ای است. روش سطح بازتاب مشترک با برانبارش صفحه ای، مقاطع با نسبت سیگنال به نوفه ی بالا تولید کرده که پیوستگی رخدادها در مقاطع حاصل از این روش مطلوبتر می باشد با این حال این روش در نواحی با ساختار پیچیده مانند؛ ساختمان دارای یال-های پرشیب، نواحی تراستی، مناطق دارای گنبدهای نمکی با هندسه پیچیده و ساختارهای با شیب متداخل، دارای ضعف هایی می باشد. روش سطح پراش مشترک که به عنوان توسعه ایی از روش سطح بازتاب مشترک شناخته می شود، علاوه بر برانبارش صفحه ای، بر پایه ی آشکارسازی پراش ها عمل می کند که منجر به تصویرسازی بهتر ساختارهای پیچیده می شود. در این تحقیق دو داده ی لرزه ای یکی مصنوعی و دیگری واقعی که دارای ساختاری پیچیده هستند در نظر گرفته شده است. روش های برانبارش CRS، CDS عملگر سهموی، CDS عملگر هذلولوی و FO-CDS بر هر دو داده اعمال گردید. رخدادهای حاصل از روش سطح بازتاب مشترک پیوستگی مطلوبتری داشته اما امتداد رخدادهای با شیب متداخل در روش سطح پراش مشترک بهتر نمایش داده شده است. به دلیل عدم انطباق کافی عملگر سهموی بر رخدادهای لرزه ای، امتداد رخدادهای حاصل از عملگر سهموی بسیار ضعیف نمایش داده می شوند. در داده ی مصنوعی امتداد رخدادهای حاصل از روش FO-CDS نسبت به سایر روش ها بهتر آشکار شد که نشان دهنده اثرپذیری کمتر این روش از نوفه های زمینه است.