چکیده: گسل‌‌ها در اکتشاف، استخراج و بهره‌برداری منابع هیدروکربنی نقش بسزایی دارند. یکی از ابزارهای مهم و پرکاربرد در شناسایی این رویدادهای زمین‌شناسی، داده‌های لرزه‌ای هستند. هرچند گسل‌ها سبب ایجاد ناپیوستگی در داده‌های لرزه‌ای می‌شوند و از این طریق امکان شناسایی آن‌ها فراهم می‌آید، به دلایل مختلفی از جمله تاثیر مخرب نوفه و زمان‌بر بودن شناسایی بصری، امروزه از نشانگرهای لرزه‌ای برای شناسایی و اکتشاف گسل در داده‌های لرزه‌ای استفاده می‌شود. انواع مختلف نشانگرها برای شناسایی ناپیوستگی‌های لرزه‌ای معرفی شده‌اند که نشانگر همدوسی یکی از پرکاربردترین و متداول‌ترین آن‌ها است. در این پژوهش، نشانگر همدوسی جدیدی که مبتنی بر بردارها و مقادیر ویژه ماتریس کوواریانس معرفی شده است، بررسی می‌شود. این روش در مقایسه با نشانگر همدوسی مبتنی بر ساختار ویژه متداول، علاوه‌بر مقادیر ویژه از بردارهای ویژه نیز برای تحلیل همدوسی بهره می‌گیرد. استفاده از بردارهای ویژه موجب افزایش حساسیت روش به تغییرات شکل و قطبش شده است، در حالی که تحلیل صرفاً مبتنی بر مقادیر ویژه بیشتر به تغییرات انرژی حساس است. نتایج حاصل از ارزیابی نشانگر پیشنهادی روی داده‌های مصنوعی و واقعی نشان می‌دهد که این روش در شناسایی ناپیوستگی‌های حاصل از جابجایی بازتابنده‌ها عملکرد موفقی داشته و در مقایسه با روش‌های مبتنی بر شباهت و ساختار ویژه متداول، قدرت تفکیک‌پذیری بالاتری را ارائه می‌دهد. همچنین، نشانگر پیشنهادی در شناسایی ناپیوستگی‌های مرتبط با تغییر قطبش و تغییر شکل موجک، عملکرد بهتری از خود نشان داده است. همچنین، تحلیل نتایج نشان می‌دهد که نشانگر همدوسی مبتنی بر ساختار ویژه بهبود یافته، در شرایط وجود نوفه پایداری بیشتری نسبت به روش شباهت دارد. این ویژگی‌ها، روش پیشنهادی را به ابزاری کارآمدتر برای شناسایی گسل و ناپیوستگی‌ها در داده‌های لرزه‌ای تبدیل می‌کند.