چکیده: یکی از راه کارهایی که امروزه در تفسیر داده های لرزه ای بازتابی موجب تسهیل کار مفسر می شود به کارگیری نشانگرهای لرزه ای می باشد که در شناسایی گسل ها، دلتاهای مدفون، کانال های رودخانه ای، ریف ها، لایه های نازک، تغییر رخساره سنگ ها و غیره استفاده می شود. نشانگرهای لرزه ای دارای انواع مختلفی هستند که در این تحقیق از دو نشانگر لرزه ای همدوسی و تجزیه طیفی استفاده شده است. نشانگر لرزه ای همدوسی یک روش کارا در به تصویر کشیدن ناپیوستگی های ساختاری مانند گسل ها و نهشته های چینه شناسی مانند کانال ها است و تغییرات جانبی در پاسخ لرزه ای را نمایان می سازد. برای محاسبه نشانگر لرزه ای همدوسی روش های مختلفی وجود دارد که در این تحقیق از الگوریتم ساختار ویژه استفاده شده است. با استفاده از تجزیه طیفی، دامنه های طیفی ناپیوستگی زمین-شناسی را نشان می دهند. برای محاسبه تجزیه طیفی از تبدیل خطی زمان – فرکانس تبدیل فوریه زمان کوتاه استفاده شده است. در این تحقیق، برای شناسایی کیفیت ناپیوستگی های زمین شناسی در مقیاس های مختلف، از ترکیب تجزیه طیفی و همدوسی استفاده شده است. در این تحقیق کاربرد ترکیب این دو نشانگر را در شناسایی گسل با قدرت تفکیک مناسب مورد بررسی قرار گرفته است. به منظور نشان دادن کاربردی بودن ترکیب این دو نشانگر، این دو نشانگر روی داده های لرزه ای واقعی برداشت شده متعلق به یکی از مناطق گازی واقع در شمال شرق ایران اجرا شده است. همچنین به منظور توانمند بودن ترکیب این دو نشانگر، ترکیب این دو نشانگر با نشانگر لرزه ای همدوسی و تجزیه طیفی مقایسه شده است. نتایج به دست آمده نشان دادند که قدرت تفکیک ترکیب این دو نشانگر بیشتر از قدرت تفکیک هریک از نشانگرها می باشد.