چکیده: افزودن شناخت به تجهیزات کاربران شبکه و به کارگیری روش برداشت انرژی از سیگنال های رادیویی ازجمله راهکارهای مقابله با محدودیت منابع طیف فرکانسی و توان در شبکه های بی سیم است. در این پایان نامه ابتدا با طرح یک مخابره مشارکتی در سیستم رادیوشناختی مجهز به تکنیک برداشت انرژی با مدولاسیون دسترسی چندگانه تقسیم فرکانسی متعامد، مسأله ی تخصیص منابع توان و پهنای باند مورد بررسی قرار گرفته است. در سیستم پیشنهادی ایستگاه پایه اولیه قصد ارسال اطلاعات به مقصدی دور در حضور کاربران ثانویه را دارد. ایستگاه پایه اولیه با در اختیار قرار دادن طیف فرکانسی خود به کاربران ثانویه، از همکاری آن‌ها در راستای ارتقای کیفیت سرویس شبکه اولیه استفاده می کند. کاربران ثانویه فاقد منبع توان ثابت بوده و از سیگنال های ارسالی شبکه اولیه، انرژی برداشت می کنند و با ایفای نقش رله به انتقال اطلاعات ایستگاه پایه به مقصد آن مبادرت می ورزند سپس با بهره گیری از منابع در دسترس به ارسال اطلاعات خود در شبکه ثانویه می پردازند. منابع را به قسمی مدیریت می کنیم که ابتدا شبکه اولیه به نرخ ارسال مورد نظر دست یابد سپس کاربران ثانویه با بیشترین نرخ مخابره کنند. این طرح را به‌صورت یک مسأله بهینه‌سازی فرمول بندی و به روش دوگان لاگرانژ حل کرده ایم و تأثیر پارامترهای مختلف شبکه از جمله تعداد کاربران ثانویه، نرخ ارسال مورد نیاز و توان ارسالی شبکه اولیه را بر روی نرخ ارسال شبکه ثانویه بررسی کرده ایم. در ادامه به ‌منظور کنترل خطا در شبکه رادیوشناختی مجهز به تکنیک برداشت انرژی، سیستم مدل دیگری ارائه شده و با به‌کارگیری روش درخواست تکرار خودکار در گیرنده های شبکه، ارتباطات قابل‌ اعتمادی را از طریق مخابره ی مجدد فراهم کرده ایم. روابطی برای احتمال قطع شبکه اولیه و میانگین نرخ ارسال برای دریافت صحیح بسته ی اطلاعاتی در شبکه ثانویه به دست آورده ایم. در نهایت با استفاده از نتایج عددی به دست آمده، مقایسه ای بین عملکرد شبکه در حالت های مختلف صورت گرفته است.