چکیده: یکی از اجزاء کلیدی نیروگاه های هسته ای مولد بخار است که نقش رابط بین خنک کننده مدار اولیّه راکتور هسته ای و سیال کاری را ایفا می کند. عملکرد این جزء از نیروگاه به صورت مستقیم بر راکتور هسته ای و توربین تأثیر گذار است. به طوریکه اگر مولد بخار نتواند بخار کاملا خشکی را تولید نماید، ذرات آب موجود در بخار باعث ضربه زدن به پره های توربین شده و بعد از مدتی باعث خرابی توربین می شود. همچنین اگر مولد بخار نتواند به خوبی حرارت تولید شده توسط راکتور هسته ای را برداشت نماید، خاموش سازی راکتور را به دنبال خواهد داشت. با توجه به این موضوع، بسیار مهم است که بتوانیم سطح آب مولد بخار را در یک محدوده معین نگه داریم زیرا افزایش بیش از حد سطح آب در مولد بخار باعث وارد شدن بخار مرطوب به توربین می شود. و ذرات آب موجب از بین بردن پره های توربین می شوند. کاهش سطح آب باعث کاهش میزان حرارت برداشت شده از راکتور و خاموش شدن آن می شود. کنترل سطح آب ، مولد های بخار با توجه به ویژگی های، غیر خطی، نامینیمم فاز، پیچیده و متغیر با زمان بودن آنها، به خصوص در توان های پایین باعث مشکل شدن آن گردیده است. هدف اصلی در این پروژه، دستیابی به پاسخ گذرای بهتر مولد بخار و کاهش میزان فراجهش و فروجهش آن، در حضور اغتشاش فلو بخار خروجی، خصوصا در قدرت های پایین می باشد. برای دستیابی به این هدف به طراحی کنترل کننده های کلاسیک و فازی پرداخته و عملکرد آنها مقایسه شده است.