چکیده: موتورهای پسماند، موتورهای سنکرون خود راه اندازی هستند که بر اساس خصوصیات پسماند مواد مغناطیسی عمل می کنند. از مهمترین و بارزترین ویژگی های این نوع از موتورها می-توان به ساختار مستحکم و ساده، مشخصه ی گشتاور- سرعت ثابت، عملکرد بسیار نرم و بدون نویز و جریان راه اندازی پایین اشاره کرد. در مقابل مزایای یاد شده، بازده و ضریب قدرت پایین از مهمترین معایب ماشین های هیسترزیس معمول به شمار می روند. موتور پسماند نوع تخت دوروتوره بدون هسته CDDHM که به تازگی در دانشگاه صنعتی شاهرود و توسط دکتر دارابی و همکاران معرفی شده است، ساختار جدیدی از موتورهای پسماند است که قابلیت بهبود بازده و ضریب توان موتورهای پسماند را دارا می باشد. به دلیل جدید بودن موتور CDDHM تاکنون تحقیقات و مطالعات کافی بر روی الگوریتم طراحی و تاثیرات تغییرات پارامترهای طراحی بر نحوه ی عملکرد این موتور انجام نگرفته است. همچنین برخلاف ماشین های الکتریکی معمول، به علت عدم وجود اطلاعات و داده های تجربی در زمینه ی طراحی، الگوریتم مدون و کاملی برای طراحی موتور CDDHM در دسترس نیست. بنابراین استفاده از روش های بهینه سازی برای طراحی موتور CDDHM اجتناب ناپذیر است. علاوه بر این به علت وجود مدل چند مقداره ، غیرخطی و پیچیده موتور هیسترزیس، استفاده از روش های بهینه سازی کلاسیک که معمولا برای مسائل بهینه سازی خطی استفاده می شوند، امکان پذیر نمی باشد. در نتیجه برای حل مساله ی بهینه سازی مورد نظر باید از روش های بهینه سازی تکاملی استفاده نمود. در این پایان نامه یک الگوریتم بهینه سازی ژنتیک با تمامی جزئیات به منظور دستیابی به مقدار بیشینه ی بازده ی موتور CDDHM ارائه می شود. سپس بر اساس طرح پیشنهادی الگوریتم ژنتیک، موتور CDDHM بهینه ساخته شده و تست های مختلف بر روی آن انجام شده است. طرح پیشنهادی و نتایج حاصل از آزمایش ها، بهبود خوبی در مقدار بازده و ضریب قدرت موتور CDDHM را نشان می دهند.