چکیده: نظریه‌ی روانکاری کاربردهای گسترده ای در مکانیک سیالات دارد؛ که یک از اساسی‌ترین کاربرد های آن در حوزه‌ی طراحی انواع یاتاقان ها می باشد. مطالعه در این زمینه، کمک شایانی به پژوهشگران در راستای طراحی یاتاقان‌ها و تعیین بهترین شرایط کاری آن‌ها می‌کند. تحقیقات نشان می‌دهد که در اثر افزودن مواد پلیمری به روغن‌های معدنی و تغییر رفتار سیال نیوتنی به مواد ویسکوالاستیک، روانکار موردنظر عملکرد بسیار مطلوبی را در سیستم روانکاری از خود نشان می‌دهد. بنابراین جهت بررسی رفتار واقعی یک روانکار ویسکوالاستیک لازم شد که با تکیه‌بر مدل‌های توانمندی در زمینه‌ی غیرنیوتنی به تجزیه ‌و تحلیل این مسئله بپردازیم. در مطالعه حاضر با استفاده از مدل ویسکوالاستیک غیرخطی گزیکس و انتخاب تئوری اغتشاشات به‌عنوان راهبرد حل، به بررسی مسئله روانکاری برای یاتاقان‌های ژورنال و اسلایدر پرداخته شد؛ و تأثیر پارامترهایی چون عدد وایزنبرگ، ضریب پویایی و تغییرات سایز گپ یاتاقان بر روی نحوه‌ی عملکرد آن مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان می‌دهد که استفاده از یک روانکار ویسکوالاستیک به‌عنوان جایگزینی برای سیال نیوتنی، منجر به افزایش قابل‌توجه توزیع فشار می‌گردد؛ که این خود نشان‌دهنده‌ی افزایش ظرفیت تحمل بار یاتاقان در جهت بار وارده از سوی محور گردان می باشد. نکته‌ی دیگر اینکه با افزایش ضریب پویایی و رقیق‌تر شدن سیال در مدل گزیکس، با افت فشار وارده از جانب سیال ویسکوالاستیک بر سطوح یاتاقان مواجه می‌شویم. و درنهایت مشاهده می‌شود که با تنگ‌تر کردن فضای عبور جریان برای یاتاقان اسلایدر، و افزایش نسبت خروج از مرکز در یاتاقان ژورنال، فشاری که از جانب سیال ویسکوالاستیک به دیواره‌های یاتاقان وارد می‌شود؛ افزایش می‌یابد.