چکیده: با توجه به اهمیت و کاربرد ویژه جت های مایع در علوم مکانیک، هوا فضا، متالورژی و علوم کاربردی فیزیک و شیمی و همچنین کاربردهای نوین آن در زمینه نانو تکنولوژی، سیستم های میکرو الکترو مکانیکی می توان اهمیت قابل توجه این مبحث را در تکنولوژی روز دنیا و زندگی انسان درک نمود. به همین منظور و در پژوهش حاضر، با معرفی پارامترهای هیدرودینامیکی حاکم بر جریان جت در قالب گروه های بی بعد، به مطالعه آزمایشگاهی رژیم جت ویسکوالاستیک و پدیده تشکیل قطره در انتهای جت پرداخته شده و تأثیر هر یک از این پارامترهای بی بعد بر طول جدایش و حجم قطره مورد بررسی قرار گرفته است. برای ثبت و ضبط پدیده ناپایداری جت در اثر ظهور و رشد نوسانات سطحی در طول جت از دوربین با قابلیت عکسبرداری با سرعت بالا کمک گرفته شده که در فاصله مشخص و ثابتی از جت ویسکوالاستیک نصب شده است. به منظور دست یابی به سیال ویسکوالاستیک از ماده پلیمری پلی اکریلامید به صورت محلول در آب و گلیسیرین استفاده شده است. گروه های بی بعد حاکم بر رژیم جت سیال ویسکوالاستیک شامل عدد بی بعد الاستیک، عدد باند، نسبت ویسکوزیته، عدد موئینگی و عدد وبر بوده که برای مطالعه تأثیر هر یک از این پارامترها بر ناپایداری جت، چهار نمونه آزمایشگاهی شامل ماده پلیمری با درصد جرمی متفاوت و درصد حجمی یکسان آب و گلیسیرین تهیه شده است. مطالعات آزمایشگاهی بر روی نمونه های مذکور نشان می دهد که با افزایش عدد الاستیک از طریق افزایش درصد جرمی ماده پلیمری، طول جدایش افزایش یافته است. تأثیر عدد باند به طور ویژه بر روی حجم قطره تشکیل شده در انتهای جت پس از جدایش بوده که نتایج آزمایشگاهی بیانگر روند کاهشی حجم قطره در اثر افزایش عدد باند بوده است. نسبت ویسکوزیته و عدد وبر نیز تأثیری مشابه عدد الاستیک داشته و با افزایش این دو عدد بی بعد طول جدایش افزایش می یابد. نکته بارز و قابل توجه در مطالعه آزمایشگاهی حاضر بررسی تأثیر ماده فعال سطحی بر ناپایداری جت سیال ویسکوالاستیک می باشد. طبق مطالعات انجام شده در این پژوهش، افزودن ماده فعال سطحی سبب تأخیر در فرآیند جدایش و در نتیجه افزایش طول جدایش شده است.