چکیده: این تحقیق به دنبال طراحی توپولوژی سازه، با هدف بیشینه کردن شاخص قابلیت اطمینان تحت قید حجم می‌باشد و در تحقیقات پیش از این که در زمینه بهینه‌سازی توپولوژی بر اساس قابلیت اطمینان انجام‌شده شاخص قابلیت اطمینان به‌صورت قید در نظر گرفته شده است. در این تحقیق برای محاسبه شاخص قابلیت اطمینان از روش مرتبه اول استفاده شده است که در آن تابع حالت حدی با بسط مرتبه اول سری تیلور به‌صورت خطی تقریب زده می‌شود و با استفاده از یک روش تکرارشونده شاخص قابلیت اطمینان تعیین می‌شود. برای تحلیل سازه از روش تحلیل آیزوژئومتریک استفاده شده است که در این روش به‌جای توابع شکل مرسوم در روش اجزای محدود از توابع نربز استفاده می‌شود که می‌تواند هندسه دامنه طراحی را با کمترین خطا مدل‌سازی کند. همچنین برای بهینه‌سازی توپولوژی سازه، روش بهینه‌سازی مجموعه سطوح تراز در نظر گرفته شده است در این روش با درنظرگرفتن یک سطح تراز مشخص، از تابع مجموعه سطوح تراز مرزهای سازه تعریف می‌شوند و در هر گام بهینه‌سازی مرزها حرکت می‌کنند و سرعت حرکت مرزها از حل معادله همیلتون-ژاکوبی به دست می‌آید. در انتها هر مثال به سه حالت حل گردیده است. حالت اول کمینه کردن حجم تحت قید خیز به‌صورت قطعی، در حالت دوم تابع هدف کمینه کردن حجم تحت قید قابلت اطمینان و در حالت سوم تابع هدف بیشینه‌سازی شاخص قابلیت اطمینان تحت قید حجم می‌باشد. در مثال‌های حل شده مقدار شاخص قابلیت اطمینان به دست‌آمده از بیشینه‌سازی شاخص قابلیت اطمینان نسبت به بهینه‌سازی با قید قابلیت اطمینان در حجم یکسان افزایش داشته است.