چکیده: خوردگی در سازه های بتن مسلح باعث کاهش ظرفیت باربری و شکل پذیری اعضا و المان های بتنی می گردد. اﺳﺘﻔﺎده از اﻟﻴﺎف ﺑﺮای ﺑﻬﺒﻮد ﺧﻮاص مکانیکی ﺑﺘﻦ ﻣﺪتﻫﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ ﻣﻬﻨﺪﺳﺎن ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ. در این تحقیق یک مطالعه آزمایشگاهی برای بررسی تاثیر الیاف پلیمری ماکرو و الیاف فلزی قلابدار روی تیرهای بتنی مسلح دارای خوردگی و بدون خوردگی و سپس مقاوم سازی آنها توسط الیاف پلیمری شیشه(GFRP) انجام گرفت. دو نوع الیاف پلیمری ماکرو و الیاف فلزی قلابدار با درصدهای حجمی 0% و 5/0% در سه سطح خوردگی تقریبی 0% و 7% و 9% مورد آزمایش قرار گرفتند. برای انجام آزمایش خوردگی تسریع شده از یک استخر با 3% نمک، استفاده شد. در نهایت تیرهای بتن مسلح مقاوم سازی شده و مقاوم-سازی نشده تحت آزمایش بارگذاری خمشی قرار گرفتند. رفتار سازه ای تیرهای بتن مسلح در تیرهای دارای خوردگی و تیرهای بدون خوردگی و با الیاف و بدون الیاف و همچنین پس از مقاوم سازی مورد بررسی و مقایسه قرار گرفتند. بر اساس نتایج آزمایشگاهی، خوردگی باعث کاهش شکل پذیری نمونه ها گردید و استفاده از الیاف فلزی و پلیمری در نمونه های بدون خوردگی و با خوردگی سطح یک و دو باعث افزایش دو برابری شکل پذیری می گردد. الیاف پلیمری ماکرو در مقایسه با الیاف فلزی قلابدار در نمونه های دارای خوردگی تاثیر بیشتری در افزایش شکل پذیری نمونه ها داشت. افزایش درصد خوردگی در نمونه های بدون الیاف باعث کاهش حداکثر مقاومت نمونه ها گردید اما در نمونه های با الیاف با افزایش درصد خوردگی تغییر محسوسی در ظرفیت باربری نمونه ها مشاهده نگردید. استفاده از الیاف پلیمری شیشه GFRP باعث افزایش شکل پذیری و ظرفیت باربری نمونه ها و کاهش تعداد ترک های ایجاد شده و افزایش میزان عمق آن ها و تمرکز بیشتر خرابی و آسیب در محدوده جداشدگی ورق می گردد.