چکیده: بتن به دلیل فواید و مزایای خود به عنوان دومین ماده پر مصرف دنیا بعد از آب شناخته می شود. با افزایش مصرف بتن، ذخایر معادن طبیعی سنگدانه‌ها روبه کاهش می رود، که این امر ضرورت جایگزینی سنگدانه‌های بازیافتی با سنگدانه‌های طبیعی آشکار می سازد. در این پژوهش، سنگدانه‌های بازیافتی به نسبت های 25% و 50% وزنی جایگزین سنگدانه‌های طبیعی شده است. جایگزینی سنگدانه‌های بازیافتی با طبیعی باعث کاهش خواص مکانیکی بتن می شود. برای جبران کاهش خواص مکانیکی بتن ناشی از جایگزینی سنگدانه‌ها، از ترکیب همزمان الیاف های فولادی با نسبت های 5/0 و 1 درصد حجمی و 4/0 درصد حجمی الیاف پلی پروپیلن در نمونه‌های بتن استفاده شده است. در مجموع 12 طرح اختلاط مورد آزمایش فشاری، کشش برزیلی و خمش چهار نقطه ای قرار گرفت. در این بررسی آزمایشگاهی، عواملی همچون درصد سایش سنگدانه‌های طبیعی و بازیافتی، درصد رطوبت و جذب آب سنگدانه‌های بازیافتی و طبیعی، چگالی سنگدانه‌ها، وزن مخصوص بتن تازه، مقاومت فشاری، مقاومت شکافت کششی، مدول الاستیسیته، بیشینه بار خمشی، مدول گسیختگی، طاقت خمشی و مقاومت خمشی معادل مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان می دهد که، جایگزینی 25% و 50% سنگدانه‌های بازیافتی با طبیعی به ترتیب باعث کاهش 14% و 15% مقاومت فشاری، 3% و 13 % مقاومت کشش برزیلی و 10% و 12 % مدول گسیختگی نسبت به بتن شاهد می شود. همچنین افزودن 4/0% الیاف پلی پروپیلن به بتن شاهد باعث افزایش 1 % مقاومت فشاری، 1 % مقاومت کششی و 33 % مدول گسیختگی می شود. درصورت افزودن همزمان 4/0% الیاف پلی پروپیلن با 1 % درصد الیاف فولادی به بتن بدون سنگدانه‌های بازیافتی به ترتیب باعث افزایش 3 % مقاومت فشاری، 26 % درصد مقاومت کشش برزیلی و 66% مدول گسیختگی نسبت به بتن شاهد می شود. که نشان می دهد الیاف فولادی در مقایسه با الیاف پلی پرو پیلن کارایی بیشتری در بهبود مقاومت کششی و خمشی بتن دارد. همچنین بتن مسلح به الیاف هیبریدی بعد از شکسته شدن از هم گسیخته نمی شود، و الیاف در حفظ پیوستگی بتن نقش مهمی دارد.