چکیده: خاک های ریزدانه معمولا در اثر جذب زیاد آب متورم و با از دست دادن آب نشست فراوانی دارند. در نتیجه سازه های مهندسی ساخته شده بر روی این خاک های مساله دار به شدت آسیب می بینند. راه ها، دیوارهای حائل، پی ساختمان ها، سدها و به طور کلی بیشتر سازه هایی که در آن ها خاک رس در تماس با آب است، دربرابر خطر خرابی ناشی از تورم و نشست قراردارند، به طوری که سالانه هزینه های زیادی برای این خسارات برآورد می شود. برای مقابله با این مشکل راه های مختلفی از جمله تقویت خاک و زمین نامناسب توسط شمع ها و پی های عمیق، طراحی مجدد سازه با توجه به محدودیت های خاک، بهسازی خاک با افزودنی ها و در نهایت تغییر محل پروژه وجود دارد. تثبیت خاک با افزودن پلیمر از جمله روش های نوین مورد استفاده بوده که اثرات سوئی بر محیط زیست نداشته و تحقیقات گذشته نشان داده است که تاثیر خوبی بر مقاومت خاک ها داشته اند. در این پژوهش به بررسی اثرات افزودن یک نوع ازاین پلیمرها به نام پلی وینیل الکل بر نشست خاک رس پرداخته شده است. بدین منظور پس از انجام آزمایشات اولیه از جمله دانه بندی، تراکم و تعیین درصد رطوبت و دامنه خمیری خاک، خاک در رطوبت مشخص و ثابت با درصدهای وزنی مختلف(0.4 ،0.6، 0.8، 1، 1.2درصد) با پلیمر (پلی وینیل الکل) ترکیب شده و 24 ساعت عمل آوری شده و سپس در دستگاه تحکیم مورد آزمایش قرار گرفتند. نتایج به دست آمده نشان می دهدکه ترکیب این ماده با خاک رس باعث کاهش چشمگیری درمقدار نشست و سرعت تحکیم خاک می شود. به گونه ای که درصدهای 0.8 و 0.6 بیشترین تاثیر را بر روی نمونه ها داشته اند.