چکیده: امروزه مهندسی بافت یک استراتژی نویدبخش برای درمان بیماران دارای آسیب‌های بافتی توسط سلول ها در ترکیب با داربست‌های پلیمری است. تاکنون بیومواد طبیعی و مصنوعی مختلفی برای ساخت داربست‌های مهندسی بافت پیشنهادشده است. در این میان، پلی وینیل الکل به‌عنوان یک زیست پلیمر، در ساخت داربست‌های مهندسی بافت زخم مورداستفاده قرارگرفته است. هدف از این پژوهش، ساخت داربست نانو کامپوزیتی پلی وینیل الکل-فیبرین با خواص مکانیکی و زیستی مناسب برای کاربرد در پانسمان زخم است. برای ساخت داربست‌ها از روش الکتروریسی نانو فیبری پلی وینیل الکل استفاده شد. همچنین از غلظت-های مختلف ترومبین و فیبرینوژن به‌منظور تهیه داربست‌های فیبرینه استفاده گردید. نتایج بررسی مکانیکی داربست‌ها حاکی از استحکام کششی مناسب داربست پلی وینیل الکل (Mpa4) بود. به منظور بررسی خواص میکرو ساختاری از آنالیز میکروسکوپی روبشی استفاده شد و نتایج قطر فیبرها حدود nm 300-400 تخمین زده شد. همچنین میزان تخلخل ها بین μm 10-20 بود که با افزایش فیبرین این میزان تخلخل کاهش یافت. آزمون تر شوندگی به‌منظور بررسی میزان آب‌دوست بودن انجام شد که نتایج افزایش آب‌دوستی داربست پلی وینیل الکل-فیبرین را نشان داد این نتایج مطابق با سلول‌های شمارش‌شده توسط تصاویر گرفته‌شده توسط میکروسکوپ فلورسانس بود. همچنین آزمون کشت سلولی توسط سلول‌های بنیادی مزانشیمی به‌منظور بررسی میزان تکثیر سلول با روش MTT به مدت چهار روز انجام شد. نتایج افزایش تکثیر سلول ها بعد از کامپوزیت شدن را نشان می دهد. با توجه به نتایج به‌دست‌آمده می توان از این داربست به‌منظور کاربردهای مهندسی بافت در پانسمان زخم استفاده کرد.