چکیده: در این پایان نامه تاثیر یون های اصلی موجود در آب دریا بر بتن MNB (میناب ) به طور آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفت. برای ساخت نمونه های بتنی از طرح اختلاط مصالح با نسبت آب به سیمان 0.61 استفاده گردید. برنامه آزمایش ها شامل 66 نمونه مکعبی 15 سانتی متری برای اندازه گیری مقاومت فشاری، شش تیر بتنی 10 در 10 در 33 سانتی متری برای اندازه گیری مقاومت خمشی و 6 نمونه استوانه ای 15 در 30 سانتی متری برای اندازه گیری مقاومت کششی است. در تمامی آزمایش ها از نمونه های سه تایی استفاده شده است. نمونه های ساخته شده پس از دوره های عمل آوری 1، 7، 28، 90 و 150 روزه مورد آزمایش مقاومت های کششی، فشاری و خمشی قرار گرفتند. نتایج آزمایش ها نشان دادند که مقاومت فشاری بتن میناب عمل آوری شده در آب دریا در سنین 7 و 28 روزه مشابه دیگر بتن های عمل آوری شده در آب دریا افزایش داشتند اما مقاومت طولانی مدت آن ها بر خلاف دیگر بتن های عمل آوری شده در آب دریا با کاهش مقاومت مواجه نمی شود. مقاومت خمشی 28 روزه بتن میناب عمل آوری شده در آب دریا با افزایش حدود 6 درصدی و مقاومت کششی 1 روزه بتن میناب عمل آوری شده در آب دریا با افزایش قابل توجه حدود 70 درصدی همراه بود. مقاومت فشاری نمونه های ساخته شده با ترکیب آب دریا و میناب در محیط دریایی تفاوت قابل توجهی با نمونه های ساخته شده با میناب نداشتند.