چکیده: پیشروی آب‌شور در سفره‌های ساحلی پدیده مهم و قابل‌توجهی است که به شور شدن آب زیرزمینی شیرین می‌انجامد. دشت میناب واقع در استان هرمزگان و در مجاورت ساحل خلیج‌فارس، یکی از مهم‌ترین دشت‌های ساحلی جنوب کشور است که تحت تأثیر نفوذ آب‌شور قرارگرفته است. جهت بررسی هیدروژئولوژی و هیدروژئوشیمیایی دشت میناب با توجه به دولایه بودن آبخوان دشت میناب، از اطلاعات سطح آب 39 پیزومتر در آبخوان آزاد و 12 پیزومتر در آبخوان تحت‌فشار و همچنین 67 نمونه‌ آب برداشتی از چاه‌های بهره‌برداری موجود در دشت و دریا استفاده‌شده است. نقشه هم‌پتانسیل و جهت جریان دشت نشانگر تغذیه بیشتر آبخوان از بخش شمالی و بخشی از ارتفاعات موجود در شمال شرقی منطقه و ارتفاعات قسمت جنوبی دشت می‌باشد و جریان به سمت مرکز دشت است. در سال‌های اخیر با اضافه برداشت و افزایش تعداد چاه‌های بهره‌برداری به‌خصوص در بخش شرقی و مرکز دشت، گرادیان در بخش جنوبی و مرکز دشت بیشتر شده است؛ بنابراین باعث تغییر جهت جریان به‌خصوص در بخش غربی و جنوبی گردیده است و درنتیجه باعث هجوم آب‌شور دریا شده است. بر اساس هیدروگراف معرف دشت برای سفره آزاد و سفره تحت‌فشار، متوسط سطح آب پیزومترها روند نزولی داشته که حاکی از بیلان منفی می‌باشد. با توجه به نقشه هم افت ترسیم شده برای دشت میناب، بیشترین میزان افت مربوط به قسمت شرقی و مرکز دشت به دلیل کیفیت بهتر آب زیرزمینی و کمترین میزان افت مربوط به بخش‌های شمالی و غربی دشت به دلیل کیفیت نامطلوب می‌باشد. با توجه به نقشه پراکندگی هدایت الکتریکی، در بخش‌های شمالی، شمال شرقی، جنوب و قسمت‌هایی از شمال غربی بیشترین مقدار هدایت الکتریکی مشاهده شد و کم‌ترین مقدار هدایت الکتریکی به میزان 1025 میکروموس بر سانتی‌متر، مربوط به چاه‌های محدوده مرکزی و شرقی دشت می‌باشد که نقش به سزایی در تأمین آب شرب و کشاورزی شهرستان نیز دارد. همچنین بررسی ها نشان داد که علت شوری چاه‌های محدوده شمالی و قسمت‌هایی از محدوده شرقی دشت انحلال نمک و نفوذ آب‌شور از سازندهای تبخیری مجاور دشت می باشد. مطالعات هیدروشیمیایی و ایزوتوپی در دشت میناب نیز رخداد پدیده اختلاط و انحلال نمک و نفوذ آب‌شور دریا را به‌عنوان منشأ شوری تأیید کرده است.