چکیده: هر سازه ای که با بتن ساخته می شود جهت بهینه کردن انرژی و هزینه های تولید آن جنبه های مختلفی را در ساخت آن سازه باید لحاظ نمود. که عمل آوری آن جهت ارتقاء خواص مکانیکی و پایایی آن از اهمیت ویژه ای برخوردار می باشد.عمل آوری بتن جهت طولانی تر شدن عمر بتن وکاهش هزینه های ناشی از تعمیرات سازه، جزو مهمترین مراحل ساخت سازه های بتنی می باشد. به طور کلی عمل آوری عبارتست از : روشهایی به منظورگسترش هیدراسیون سیمان که معمولاً با کنترل درجه حرارت و تبادل رطوبت بین بتن و محیط خارج آن همراه می باشد. در پایان نامه حاضر، عملکرد عمل آوری داخلی برروی خواص مکانیکی بتن مورد بررسی قرار گرفته است. از آنجایی که بتن های کارگاهی، قبل از اینکه فرایند هیدراسیون در مورد آنها کامل صورت گیرد، عمل آوری مؤثر در مورد آنها متوقف می شود، لذا تمرکز اصلی این تحقیق درمورد بررسی اثر این پلیمرها(سوپرجاذبها) بر روی بتن های کارگاهی می باشد. دستیابی به طرح اختلاطهای بهینه با توجه به مصالح ساختمانی و پلیمرهای موجود در کشور، و تعیین درصد مناسبی از پلیمرهای افزوده شده به بتن از دیگر اهداف این تحقیق می باشد. هر چند که نتایج بدست آمده در سطح آزمایشگاهی بوده است، ولی با توجه به تمهیدات درنظر گرفته شده می توان از کلیه نتایج در ساخت بتن های کارگاهی استفاده کرد. در تحقیق حاضر، نخست مطالعات گسترده و کاملی بر روی مواد پلیمری (سوپرجاذبها) افزوده به بتن، انجام شد. آنچه که در مجموع اضافه نمودن این مواد بر روی بسیاری از خواص بتن( انقباض، مقاومت، دوام، نفوذپذیری و....)اثر می گذارد. در این تحقیق فقط به بررسی اثر این پلیمرها بر روی مقاومت و کارآیی بتن و پرداخته شده است. نتایج بدست آمده، حاکی از بهتر شده روند کسب مقاومت بتن های کارگاهی ساخته شده در اکثر طرح اختلاطها در شرایط یکسان عمل آوری محیط خشک می باشد.