چکیده: یکی از روشهای کنترل سازه ها در مقابل ارتعاشات و نیروهای جانبی، استفاده از میراگرها می باشد. دراین پژوهش به مطالعه رفتار میراگر MR پرداخته می شود. این ماده از یک روغن تشکیل شده است که ذرات مغناطیسی در آن شناور هستند. هنگامیکه این ماده در مجاورت میدان مغناطیسی قرار می گیرد، تغییر لزجت داده و از حالت مایع روان به حالت نیمه جامد تبدیل می شود. تحقیق و مطالعه درمورد خواص این ماده، روشهای مدلسازی آن و روابط موجود برای طراحی آن از جمله کارهای انجام شده است. مدلسازی میراگر بر اساس روش پیشنهادی Spencerو همکارانش انجام شده است. در مرحله بعدی مدلسازی این میراگر در یک سازه سه طبقه به دو روش انجام شده و نتایج مدلسازی های مختلف نشان داده می شود. نیز تاثیر حضور میراگر در کاهش پاسخهای سازه بررسی می شود.