چکیده: اخیرا تحلیل بار افزون به عنوان ابزاری مناسب در طراحی و ارزیابی سازه ها قرار گرفته است. کارآیی این روش به ویژه در مقایسه با تحلیل های خطی مربوط به دقت خوب آن در پیش بینی رفتار لرزه ای سازه هایی است که مواد اول ارتعاش، حاکم بر رفتار آنها می باشد. در این تحقیق یک روش جدید تحلیل غیر خطی در سازه های فولادی بررسی می شود که با استفاده از آن می توان محدودیت هایی ذاتی روش را به حداقل رساند. یکی زا بارزترین این محدودیتها در روش بار افزون ناتوانی آن در مدل سازی تغییرات مشخصه های ارتعاشی سازه در طول جریان تحلیل غیر خطی می باشد. این تغییرات بویژه در سازه های بلند با پریود بزرگ یا سازه هایی که در آنها مکانیزمهای محلی حادث می شود به چشم می خورد. این روش پیشنهادی با سود جستن از مشخصه های مودی سازه در سطوح مختلف رفتار غیرخطی، توزیع نیروهای جانبی را در ارتفاع سازه به هنگام می کند. در این تحقیق با طراحی ساختمانهای فولادی با ارتفاعهای مختلف بر اساس آیین نامه ایران(مساف) به بررسی رفتار لرزه ای آنها پرداخته شده است. در انتها ضریب رفتار این ساختمانها بر اساس روش ارائه شده در ATC-19 محاسبه شده و با ضرایب معرفی شده در ایین نامه2800 مقایسه شده است.