چکیده: امـروزه در پـی مصـرف بـیش از حـد کودهـای شـیمیایی و آلـودگی‌هـای زیست محیطی، بسیاری از محققـان و کشـاورزان بـه دنبـال یافتن راهکاری برای کاهش مصرف کودهـای شـیمیایی در تولیـد محصولات سالم هسـتند. استفاده از موجـودات مفیـد خاکزی مانند باکتری‌های محرک رشد، جایگزینی مناسب برای بهبود حاصلخیزی خاک، افزایش قابلیت جذب عناصر غذایی توسط گیاه و تأمین سلامت گیاه از مهم ترین شیوه‌های علمی برای کمک به پایـداری خـاک و جلـوگیری از خطـر آلاینده‌های شیمیایی در محیط زیسـت اسـت. در این پروژه از سویه‌های استرپتومایسس جداسازی شده مناسب به عنوان کود زیستی برای گیاه خیار و گوجه فرنگی، در فاز رویشی و سپس سویه های برتر بر رشد زایشی در گلخانه پژوهشگاه بیوتکنولوژی ایران در شهر کرج استفاده شد. آزمایش به صورت طرح فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار سطح کودی (صفر، 50، 75 و100درصد) سه تکرار اجرا شد. بر اساس صفات مهمی مانند عملکرد، درصد ماده خشک و وزن خشک ریشه سویه‌های ss12 و ss14 باکود 75 درصد در خیار و سویه‌ی ty17 با سطح کودی 75 درصد بر گوجه فرنگی بیشترین مقدار را به خود اختصاص دادند. بررسی صفات دیگر مانند آزمون قندکل وجزء، کلروفیل،کارتنوئید، عناصر نیتروژن، فسفر و پتاسیم، و صفات مولکولی نیز نتایج قبلی را تایید کردند. بنابراین استفاده از این سویه ها می تواند باکاهش حداقل 25 درصد کود موجب افزایش عملکرد گیاه شود.