چکیده: کشاورزی پایدار یک فرایند زیستی است که سعی در پیاده سازی خصوصیات کلیدی یک اکوسیستم طبیعی دارد. در این پژوهش هدف تقویت و افزایش دراز مدت حاصلخیزی خاک، کنترل زیستی آفات و کاهش یا حذف کودهای شیمیایی است. در این راستا آزمایشی در رابطه با تاثیر سطوح 0، 3 و 6 تن در هکتار ورمی کمپوست روی برخی خصوصیات کمی دو رقم گوجه فرنگی و همچنین تاثیر قارچ بیماری‎زای حشرات mextarhizium anisopliae بر کاهش خسارت زایی کرم طوقه‎بر (Agrotis segatum) انجام گرفت. این آزمایش در دانشگاه صنعتی شاهرود در قالب اسپلیت پلات فاکتوریل برپایه طرح بلوک‎های کامل تصادفی و با سه تکرار در سال 1388 اجرا گردید. عامل اصلی، ارقام گیاه گوجه فرنگی شامل 2 رقم PS (1a) و رقم محلی شاهرود(2a) و عوامل فرعی شامل ترکیب 2 فاکتور قارچ بیمارگر M. anisopliae با 2 سطح 1s شاهد (عدم مصرف قارچ) و 2s مصرف قارچ بیمارگر حشرات به همراه 3 سطح ورمی کمپوست شامل 1c شاهد (عدم مصرف ورمی کمپوست)، 2c مصرف 3 تن در هکتار و 3c، مصرف 6 تن در هر هکتار ورمی‎کمپوست بود. در این آزمایش صفات مربوط به رشد و عملکرد، مانند وزن خشک اندام های هوایی، عملکرد گوجه فرنگی و همچنین میزان خسارت زایی آفت مورد نظر روی بوته های گوجه فرنگی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج این بررسی نشان داد که بیشترین وزن خشک اندام-های هوایی مربوط به رقم محلی و بیشترین عملکرد مربوط به رقم PS بود. با کاربرد قارچ M. anisopliae تاثیر معنی داری بر کاهش خسارت زایی کرم طوقه بر مشاهده نشد. همچنین مصرف سطوح ورمی‎کمپوست باعث بهبود رشد گیاه در طول دوره رشد گردید. این کود در برداشت نهایی موجب افزایش عملکرد میوه در مقایسه با شاهد در هر دو رقم شد. بیشترین تاثیر بر عملکرد میوه گیاه گوجه فرنگی از کاربرد 6 تن در هکتار ورمی کمپوست به دست آمد.