چکیده: آزمایش در سال 1393 به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در یک مزرعه تحقیقاتی در ورامین-پیشوا انجام گردید. فاکتورهای آزمایش شامل باقی مانده کمپوست قارچ در سه سطح (0، 1و 2/5 تن در هکتار)، ورمی کمپوست در دو سطح (0، 3/5 تن در هکتار )، کود نیتروژن در دو سطح (0، 150 کیلوگرم در هکتار) بود. نتایج نشان داد که کاربرد کمپوست قارچ بر تمامی صفات مورد مطالعه به جز کربن آلی ، تنفس و اسیدیته خاک تاثیر معنی داری داشت. در بیشتر موارد بین مصرف 1 تن و 2/5 تن کمپوست قارچ از لحاظ آماری تفاوتی نبود. کاربرد ورمی کمپوست سبب افزایش ارتفاع، تعداد دانه در ردیف و ردیف بلال، وزن صد دانه، طول بلال، عملکرد بیولوژیک، نیتروژن خاک،درصدکلونیزاسیون میکوریزایی، درصد نیتروژن و پروتئین دانه شد. کاربرد نیتروژن تاثیر معنی داری بر ارتفاع، تعداد و طول بلال، وزن صد دانه، عملکرد دانه، درصد کلونیزاسیون میکوریزایی، درصد نیتروژن و پروتئین دانه، نیتروژن خاک و تنفس داشت. کاربرد همزمان کودهای آلی سبب افزایش ارتفاع، کربن آلی ، تعداد ردیف بلال و عملکرد بیولوژیک شد. اثر متقابل کمپوست قارچ و نیتروژن تاثیر معنی داری بر تعداد و طول بلال، درصد نیتروژن و پروتئین دانه، درصد کلونیزاسیون میکوریزایی و عملکرد دانه داشت. همچنین اثر متقابل ورمی کمپوست و نیتروژن تاثیر معنی داری بر ارتفاع، نیتروژن خاک و کلونیزاسیون میکوریزایی داشت. کاربرد سه گانه تیمار ها سبب افزایش ارتفاع، وزن صد دانه، نیتروژن خاک، درصد پروتئین و نیتروژن دانه و عملکرد بیولوژیک شد. بطور کلی استفاده ازکمپوست قارچ، ورمی کمپوست و نیتروژن شاخص های رشد نسبت به شاهد افزایش داد. در مجموع به نظر میرسد مدیریت مصرف کود نیتروژن در تلفیق با کودهای آلی علاوه بر عملکرد مطلوب ذرت و بهبود خصوصیات خاک، بتواند سبب صرفه جویی در مصرف کود نیتروژن گردد.