چکیده: به‌منظور بررسی تأثیر محلول‌پاشی نانو کود بور، کاربرد بیوچار پوسته بادام زمینی و آزولا و تلقیح قارچ میکوریزا بر رشد و عملکرد بادام زمینی، آزمایش مزرعه‌ای به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک کامل تصادفی با سه تکرار در سال 1395 در شهر شلمان استان گیلان اجرا شد. فاکتورهای آزمایش شامل: 1- محلول‌پاشی نانو کود بور در دو سطح صفر و سه در هزار 2- بیوچار شامل سه سطح عدم کاربرد، کاربرد بیوچار حاصل از پوسته بادام زمینی و بیوچار آزولا 3- قارچ میکوریزا شامل عدم تلقیح و تلقیح با قارچ گونه Glomus mosseae بود. بیوچارهای تهیه شده به‌صورت نواری در کرت‌های مشخص‌شده اضافه و لایه نازکی از خاک روی آن ریخته شد. قارچ میکوریزا نیز در محل کاشت و زیر بذرها در کرت‌های مشخص‌شده قرار داده شد. رقم مورداستفاده رقم محلی نورث کارولینا (NC2) یا گلی از ارقام رایج منطقه بود. محلول پاشی نانو کود بور به صورت افشانه برگی و در یک مرحله (قبل از گلدهی) صورت گرفت. نتایج آزمایش نشان داد که اثر متقابل محلول پاشی نانو کود بور، کاربرد بیوچار و تلقیح قارچ میکوریزا بر صفات کمی مورد مطالعه مانند عملکرد غلاف خشک، عملکرد دانه، تعداد دانه در بوته، تعداد غلاف در بوته، وزن صددانه و صفات کیفی مانند مقدار نیتروژن و فسفر دانه و درصد پروتئین دانه معنی‌دار بوده و با توجه به مقایسه میانگین داده ها عملکرد غلاف خشک (13230 کیلوگرم در هکتار)، عملکرد دانه (8953 کیلوگرم در هکتار)، تعداد دانه در بوته (160/3 عدد) در تیمار محلول پاشی نانو کود بور، عدم کاربرد بیوچار و عدم تلقیح قارچ میکوریزا در رتبه نخست قرار گرفت. همچنین محلول پاشی نانو کود بور، کاربرد بیوچار آزولا و عدم تلقیح میکوریزا بالاترین مقدار نیتروژن (5/42 درصد) و پروتئین دانه (33/87 درصد) که نسبت به شاهد با افزایش 36/2 درصدی همراه بود از خود نشان داد. بنابراین با توجه به نتایج این آزمایش می‌توان بیان داشت که مدیریت تغذیه مناسب و متعادل بادام زمینی در جهت تولید بهتر و عملکرد اقتصادی مؤثر می باشد. محلول پاشی کود بور می-تواند در افزایش عملکرد کمی و کیفی بادام زمینی کمک نموده و کاربرد بیوچار و تلقیح قارچ میکوریزا با حفظ و بهبود ویژگی های فیزیکی و شیمیایی خاک و حفظ منابع موجود می تواند سبب افزایش کمیت و کیفیت دانه بادام زمینی گردد.