چکیده: به‌منظور بررسی تأثیر محلول‌پاشی پلی‌آمین‌های اسپرمین و اسپرمیدین بر عملکرد و اجزای عملکرد نخود در شرایط تنش شوری، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار به مرحله اجرا درآمد. محلول‌پاشی اسپرمین در سه سطح (صفر (شاهد)، 0.25 و 0.50 میلی‌مولار) و اسپرمیدین در سه سطح (صفر (شاهد)، 0.25 و 0.50 میلی‌مولار) در سه مرحله چهار برگی، گلدهی و شیری‌شدن دانه انجام پذیرفت. نتایج نشان داد که محلول‌پاشی اسپرمین با غلظت 0.50 میلی‌مولار منجر به افزایش ارتفاع بوته (22.93 درصد)، محتوای نسبی آب برگ، شاخص پایداری غشا (14.52 درصد) و فعالیت آنزیم‌های پلی‌فنول اکسیداز، کاتالاز و گایاکول پراکسیداز نسبت به شاهد شد. هم‌چنین محلول‌پاشی اسپرمیدین با غلظت 0.50 میلی‌مولار موجب افزایش معنی‌دار ارتفاع بوته، تعداد شاخه، تعداد غلاف در هر بوته (27.28 درصد)، وزن صد دانه (15.52 درصد)، عملکرد دانه (15.13 درصد)، محتوای نسبی آب برگ، شاخص پایداری غشا (16.87 درصد) و فعالیت آنزیم‌های پلی‌فنول اکسیداز، کاتالاز و گایاکول پراکسیداز در مقایسه با شاهد شد. در حالیکه اثر متقابل اسپرمین و اسپرمیدین تنها بر شاخص‌های محتوای نسبی آب برگ و فعالیت آنزیم‌های پلی‌فنول اکسیداز، کاتالاز و گایاکول پراکسیداز تأثیرگذار بود. براساس نتایج، تیمارهای مختلف محلول‌پاشی شده تأثیر آماری معنی‌داری بر وزن غلاف، وزن دانه و تعداد دانه در غلاف نداشتند. در مجموع محلول‌پاشی اسپرمیدین در کاهش اثر سوء تنش شوری و حفظ ویژگی‌های مختلف گیاه نخود مؤثرتر از اسپرمین بود. هم‌چنین کاربرد غلظت 0.50 میلی‌مولار هر دو پلی‌آمین مؤثرتر از غلظت 0.25 میلی‌مولار بود. به‌طور کلی نتایج این پژوهش نشان داد که کاربرد ترکیبات پلی‌آمینی به‌ویژه اسپرمیدین می‌تواند جهت کاهش خسارت تنش شوری مورد نظر قرار بگیرد.