چکیده: پتاسیم یکی از عناصر ضروری و مورد نیاز گیاهان به خصوص ذرت می باشد و با توجه به نقشی که در حفظ آب گیاه و جلوگیری از هدر رفتن آب دارد، در شرایطی که گیاه با کمبود آب مواجه است، وجود پتاسیم کافی سبب حفظ فعالیت فتوسنتز و تولید مواد فتوسنتزی می شود. همچنین پتاسیم سبب افزایش مقاومت گیاهان به سایر تنش ها گردیده و با افزایش ظرفیت فتوسنتزی موجب افزایش عملکرد گیاهان نیز می گردد. این پژوهش به منظور بررسی سطوح مختلف کود پتاسیم، تنش خشکی و برگ زدایی و حذف تاسل بر عملکرد و اجزای عملکرد ذرت انجام شد. بدین منظور آزمایشی در سال 1389 به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در 4 تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه صنعتی شاهرود اجرا شد. تیمار های آزمایشی شامل: تیمار کود پتاسیم از منبع سولفات پتاسیم در سه سطح: A1، A2 و A3 به ترتیب 100، 200 و 300 کیلوگرم در هکتار به عنوان فاکتور اول، تنش خشکی در دو سطح : آبیاری کامل (B1) و قطع آبیاری از آغاز زرد شدن پوشش بلال تا انتهای دوره رشد (B2) به عنوان فاکتور دوم و برگ زدایی و حذف تاسل در دو سطح : عدم برگ زدایی و حذف تاسل (C1) و برگ زدایی و حذف تاسل یک هفته بعد از گرده افشانی(C2) به عنوان فاکتور سوم بودند. طبق نتایج بدست آمده اثر متقابل کود پتاسیم و تنش خشکی بر صفات تعداد کل دانه، عملکرد دانه، وزن صد دانه و پروتئین دانه معنی دار بود و در تمامی صفات بجز صفت پروتئین دانه بیشترین میزان از ترکیب تیماری کاربرد 300 کیلوگرم کود پتاسیم × عدم تنش خشکی حاصل شد. صفات ارتفاع ساقه، وزن خشک ساقه، وزن خشک برگ، تعداد کل دانه، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و پروتئین دانه تحت تاثیر ترکیب تیماری کاربرد 300 کیلوگرم کود پتاسیم × عدم برگ زدایی و حذف تاسل افزایش یافت. اثر متقابل تنش خشکی و برگ زدایی و حذف تاسل بر صفات ارتفاع ساقه، عملکرد دانه و وزن صد دانه معنی دار بود و در تمامی این صفات ترکیب تیماری عدم تنش خشکی × عدم برگ زدایی و حذف تاسل (شاهد) دارای بیشترین میزان بود. همچنین وزن خشک برگ، تعداد دانه در ردیف، تعداد کل دانه، عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک تحت تاثیر اثر سه گانه کود پتاسیم × تنش خشکی × برگ-زدایی و حذف تاسل قرار گرفت. در یک جمع بندی کلی براساس نتایج بدست آمده بیشترین عملکرد دانه از سطح کودی 300 کیلوگرم در هکتار حاصل شد که از نظر آماری اختلاف معنی داری با سطح کودی 100 کیلوگرم در هکتار نداشت و بیشترین عملکرد بیولوژیک از سطح کودی 300 کیلوگرم در هکتار حاصل شد.