چکیده: بهره برداری مناسب از منابع آب از طریق اجرای سیستم های آبیاری بارانی در ایران، که منطقه ای کم آب به شمار می رود، اهمیت ویژه ای دارد. سیستم آبیاری بارانی مانند هر فناوری دیگر به شکل ضمنی مشکلاتی را برای کشاورزان بوجود می آورد که موجب رها کردن و استفاده ناکارآمد از این سیستم ها می-شود. در این پژوهش عملکرد سیستم آبیاری بارانی 15 مرزعه که حداقل به مدت 3 سال از بهره برداری آنها واقع در شهرستان رباط کریم سپری شده بود، از طریق آزمایش در مزرعه و تکمیل دو سری پرسشنامه مورد ارزیابی و بررسی قرار گرفت. در ارزیابی سیستم‌های آبیاری مذکور از معیارهای ضریب یکنواختی کریستیانسن (CU)، یکنواختی توزیع (DU)، تلفات تبخیر و باد (WDEL)، راندمان آب در ربع پایین (AELQ) و راندمان کل سیستم (ET) استفاده گردید. مقادیر متوسط پارامترهای ارزیابی شده برای مزارع با سیستم های فعال مورد بررسی به ترتیب 73.5، 59.36، 3.8، 58.32 و 70.87 درصد به‌دست آمد. همچنین چهار مزرعه F10 ,F8 ,F3 و F11 به علت برخورداری از مقادیر پارامتر های ارزیابی مورد توصیه مریام و کلر، بعنوان سیستم آبیاری با عملکرد مناسب مشخص شدند. نتایج حاصل از پرسشنامه ها در خصوص جمع آوری اطلاعات از طریق مصاحبه حضوری و مشاهدات میدانی نشان داد که 83 درصد از دارندگان سیستم فعال و 67 درصد از دارندگان سیستم غیر فعال، استفاده از سیستم را ضروری دانسته و تاسیسات زیربنایی، تسهیلات و اعتبار بلاعوض، شرایط اجتماعی، منابع آب و مسایل اداری را از جمله عوامل تأثیرگذار در زمینه مشکلات پیش روی در پذیرش سیستم می دانند.