چکیده: سرریزهای اوجی در سدها، رودخانه ها و کانال های انتقال آب به منظور کنترل، انتقال و اندازه گیری آب به کار می روند. استفاده از سرریزهای اوجی به علت راندمان هیدرولیکی بالای این سرریزها، رواج یافته است. یکی از مشکلات اساسی در شبکه های آبیاری و هنگام وقوع سیلاب، ورود رسوبات رودخانه ها به درون کانالهای انتقال آب، مخازن سدها و بالادست سرریزها است. در پژوهش پیش رو، هدف بررسی آزمایشگاهی تأثیری است که رسوبات ته نشین شده در بالادست سرریزهای اوجی، روی خصوصیات جریان به ویژه ضریب دبی می گذارند. این تحقیق بر روی دو سرریز با ارتفاع های 10 و 16 سانتی متر انجام شده است. به منظور مدل کردن رسوبات، از دو نوع رسوب با قطر متوسط 1.7 و 3.2 میلی متری استفاده شده و هر کدام از رسوبات در سه ارتفاع مختلف در بالادست سرریزها تعبیه شدند و به ازای دبی های مختلف تغییرات عمق، سرعت و ضریب تخلیه اندازه گیری و محاسبه گردید. نتایج این پژوهش نشان داد که در هر دو سرریز وجود رسوبات با اندازه های مختلف و در ارتفاع های مختلف، تأثیری روی تراز سطح آب نداشته ولی سرعت جریان آب با افزایش ضخامت رسوبات ته نشین شده زیاد شد. همچنین با افزایش سرعت جریان ضریب تخلیه افزایش یافته طوری که هرچه جریان به سمت بحرانی و فوق بحرانی شدن سوق پیدا کرد، ضریب دبی بیشتر شد. هم چنین با افزایش اندازه قطر رسوبات ضریب تخلیه افزایش یافت اما با زیاد شدن ارتفاع رسوبات، ضریب تخلیه روند کاهشی پیدا کرد و نیز ضریب دبی در ارتفاع ها و اندازه های رسوب یکسان، با افزایش ارتفاع سرریز کاهش می یابد.