چکیده: سرریزها برای عبور دبی های زیاد از روی سازه های هیدرولیکی به گونه ای طراحی می شوند که هیچ گونه صدمه ای به سازه و محیط اطراف آن وارد نشود. در دهه های اخیر، سرریزهای پلکانی به عنوان یک راهکار مناسب برای استهلاک انرژی مورد توجه ویژه ای قرار گرفته اند. سرریز پلکانی متشکل از پله هایی است که از نزدیکی تاج شروع و تا پنجه واقع در پایین دست ادامه دارند. علی رغم استهلاک انرژی بالای سرریزهای پلکانی، در پایین دست مقداری انرژی مستهلک نشده باقی می ماند که موجب فرسایش بستر و ایجاد حفره در آن می گردد . با مطالعه پدیده آبشستگی در پایین دست سرریز پلکانی، پارامترهای موثر بر این پدیده، یعنی دبی جریان بر واحد عرض (q)، ارتفاع ریزش (H)، عمق پایاب (y_t)، متوسط قطر مصالح (d_50)، به عنوان عوامل موثر شناخته شده اند و همچنین با استفاده از تحلیل ابعادی روابط بدون بعدی بدست آمده است، که آزمایش های مورد نیاز بر اساس این روابط برنامه ریزی شده اند. این آزمایش ها برای مصالح با دانه بندی یکنواخت انجام گردید، آزمایش ها با چهار قطر 0/3، 1، 3/5، 6/8 میلی متر و 7 دبی 2/5، 5/5، 7/5، 9/5، 11/5، 13/5و 16 لیتر بر ثانیه و عمق های پایاب مختلف انجام شد. در این آزمایش ها پارامترهای حداکثر عمق آبشستگی از سطح پایاب (d_S)، فاصله و محل وقوع حداکثر عمق آبشستگی از سرریز(L_S)، اندازه گیری گردید. نتایج حاصل از آزمایش ها نشان می دهد که در شرایط هیدرولیکی مشابه با افزایش (d_50)، حداکثر عمق آبشستگی کاهش می یابد، حداکثر عمق آبشستگی در d_50=0/3 mm برای دبی Q=7/5 cm برابر 3/7 می باشد در حالیکه برای d_50=6/8 mm با همان دبی حداکثر عمق آبشستگی 5/3 می باشد. همچنین با افزایش عمق پایاب (y_t)، حداکثر عمق آبشستگی کاهش می یابد. در بررسی تاثیر دو پارامتر (d_50) و (y_t) باهم مشاهده گردید که ابعاد آبشستگی به طور قابل ملاحظه ای کاهش می یابد.