چکیده: به منظور بررسی سطوح مختلف مولیبدن، شوری و قارچ میکوریزا Glomus versiformبر خصوصیات شیمیایی خاک و عملکرد کمی و کیفی گیاه ذرت آزمایشی گلدانی بصورت فاکتوریل و در قالب طرح بلوک های کاملتصادفی با سه تکرار در سال 1392 در دانشکده کشاورزی دانشگاه شاهرود اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل سه سطح مولیبدن0 ، 10 و 20 میلی گرم در کیلوگرم خاک به عنوان عامل اول، سه سطح شوری 0، 4 و 8 دسی زیمنس بر متربه عنوان عامل دوم و دو سطح تلقیح وعدم تلقیح با قارچمیکوریزاGlomus versiformبه عنوان عامل سوم لحاظ شد. نتایج نشان داد که شوری تاثیر معنی داری بر وزن خشک گیاه داشت. در این بین میکوریزا سبب افزایش وزن خشک گردید. شوری و میکوریزا اثر معنی داری بر کربوهیدرات برگ داشتند. در این آزمایش پرولین ریشه تحت تاثیر شوری به طور معنی داری افزایش نشان داد. شوری سبب کاهش میزان رنگیزه های فتوسنتزی نظیر کلروفیل a، کلروفیل b، کارتنوئید، فلاونوئید و آنتوسیانین شد، در حالی که تلقیح میکوریزایی و کاربرد سطوح مختلف مولیبدن باعث افزایش آنها شد. بررسی اثرات متقابل شوری و میکوریزا نشان داد که وقتی گیاهان بالاترین سطح شوری را همراه با عدم تلقیح میکوریزا دریافت کردند میزان سدیم برگ افزایش یافت.در این بین میکوریزا توانست به طور معنی داری میزان سدیم برگ را کاهش دهد.کاربرد همزمان شوری و مولیبدن و میکوریزا اثر معنی داری بر پتاسیم برگ داشت.اثرات سه گانه تیمارها بر میزان مولیبدن برگ معنی دار شد. افزایش شوری تا سطح 4 دسی زیمنس بر متر به همراه کاربرد 01/0 گرم بر کیلوگرم مولیبدن منجر به افزایش آنزیم کاتالاز گردید اما در غلظت بالاتر شوری و مولیبدن از مقادیر آنها کاسته شد. در بررسی اثر متقابل میکوریزا و مولیبدن بر آنزیم گایاکول پر اکسیداز می توان گفت که کاربرد توام مولیبدن و میکوریزا سبب افزایش میزان این آنزیم شده است. شوری میزان هدایت الکتریکی خاک را افزایش داد. استفاده از میکوریزا توانست فسفر قابل جذب خاک را افزایش دهد.کاربرد مولیبدن و قارچ میکوریزا منجر به افزایش میزان مولیبدن کل خاک شد در حالی که شوری تاثیر متفاوتی بر میزان این صفت گذاشت.