چکیده: شوری آب و خاک یکی از مشکلات مناطق خشک و نیمه خشک محسوب می شود. شوری باعث محدود شدن رشد گیاهان از طریق کاهش جذب یون های فسفر، پتاسیم، نیترات و کلسیم، مسمومیت یونی بدلیل افزایش جذب یون های سدیم و کلر و تنش اسمزی می گردد. استفاده از کود فسفر و قارچ میکوریزا می تواند راهکار مناسبی برای افزایش عملکرد گیاه در شرایط شور محسوب شود. بدین منظور آزمایش گلدانی بصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه صنعتی شاهرود بر روی انار انجام پذیرفت. تیمارها شامل 2 سطح کود فسفر (عدم استفاده و استفاده)، 2 سطح میکوریزا (عدم تلقیح و تلقیح) و 3 سطح شوری از منبع کلرید سدیم (1، 4 و 8 دسی زیمنس بر متر) بودند. این آزمایش در 3 تکرار انجام پذیرفت. نتایج نشان دادکه تلقیح با میکوریزا باعث افزایش وزن خشک اندام هوایی، فسفر اندام هوایی، سطح برگ، درصد کلونیزاسیون میکوریزی، فسفر ریشه و شاخص سبزینگی شده است. وزن خشک اندام هوایی، سطح برگ، فسفر اندام هوایی، درصد کلونیزاسیون میکوریزی و پتاسیم ریشه انار به طور معنی داری تحت تاثیر شوری قرار گرفتند بطوریکه تمام این صفات با افزایش شوری کاهش یافتند و تنها کلر اندام هوایی و سدیم ریشه تحت تاثیر این تیمار افزایش یافتند. اثر متقابل شوری و میکوریزا بر کلر اندام هوایی انار معنی دار شد. سدیم اندام هوایی، وزن خشک ریشه، سدیم ریشه و شاخص سبزینگی بطور معنی داری تحت تاثیر اثر متقابل فسفر و شوری قرار گرفتند. اثر متقابل کود فسفر و میکوریزا بطور معنی داری فسفر ریشه و ارتفاع گیاه را تحت تاثیر قرار داد و در شرایط بدون کود و عدم تلقیح، کاهش میزان جذب فسفر توسط ریشه مشاهده شد. پتاسیم اندام هوایی نیز تحت تاثیر اثر متقابل 3 گانه کودفسفر، میکوریزا و شوری قرار گرفت وکمترین جذب در شوری 8 دسی زیمنس و در شرایط عدم استفاده از کود و عدم تلقیح با میکوریزا مشاهده شد.