چکیده: به منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف نیتروژن، سیلیسیم و باکتری های حل کننده فسفات بر صفات کمی و کیفی و غلظت عناصر در خیار سبز رقم پویا F1 یک آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی شامل سطوح مختلف نیتروژن (0، 120، 240، 360، 480) میلی گرم در کیلوگرم خاک، سیلیسیم (0، 1، 5 میلی گرم در لیتر) و باکتری های حل کننده فسفات (B0 و B1) شامل تلقیح و بدون تلقیح باکتری های حل کننده فسفات در سه تکرار در گلخانه دانشکده کشاورزی دانشگاه زنجان در سال 1391 به صورت کشت در گلدان های حاوی 6 کیلوگرم خاک به اجرا درآمد. نتایج نشان داد که اثر سطوح مختلف نیتروژن، سیلیسیم و باکتری های حل کننده فسفات بر عملکرد و شاخص های رشد گیاه خیار سبز در سطح احتمال 1% معنی دار است. با افزایش میزان کود نیتروژن، میزان کلروفیل برگ افزایش ولی عملکرد میوه و میانگین طول، وزن و قطر تک میوه کاهش یافت. افزایش مصرف نیتروژن به مقدار 480 میلی گرم نیتروژن در کیلوگرم خاک نه تنها باعث عملکرد نشد بلکه باعث کاهش عملکرد گردید ولی بیشترین عملکرد از تیمار حاوی 120 میلی گرم نیتروژن در کیلوگرم خاک بدست آمد. همچنین افزایش سیلیسیم در محیط رشد باعث افزایش شاخص های رشد و عملکرد خیار سبز شد. به طوری که بیشترین عملکرد میوه از تیمار حاوی 5 میلی گرم در لیتر سیلیسیم بدست آمد. اثر تلقیح باکتری های حل کننده فسفات بر عملکرد و شاخص های رشد در سطح احتمال 1% معنی دار گردید. به طوری که تلقیح باکتری های حل کننده فسفات باعث افزایش شاخص های رشد و عملکرد خیار سبز شد. بیشترین عملکرد از تیمار حاوی تلقیح باکتری های حل کننده فسفات اندازه گیری شد. افزایش غلظت نیتروژن باعث افزایش معنی دار غلظت نیتروژن، پتاسیم و کلسیم و کاهش غلظت فسفر، منیزیم وسیلیسیم شد. افزایش غلظت سیلیسیم غلظت آهن و منگنز و سیلیسیم را افزایش وغلظت مس را کاهش داد. هم چنین تلقیح باکتری های حل کننده فسفات غلظت فسفر، پتاسیم، منیزیم، آهن و منگنز را در برگ خیار سبز افزایش، ولی غلظت کلسیم، مس و روی را کاهش داد.