چکیده: در چاه های گاز همراه با تولید گاز هنگام بهره برداری، مقداری آب نیز به عنوان آب تولیدی خارج می-گردد. اکثر مخازن در ابتدای تولید، حاوی آب تولیدی شیرین هستند؛ اما با گذشت زمان و افزایش برداشت و افت فشار، آب شور نیز تولید می شود. تولید آب شور، باعث ایجاد خوردگی و گرفتگی در تأسیسات سر چاهی و در نتیجه کاهش تولید گاز می گردد. منشأیابی بروز این پدیده به منظور ارائه راهکار مناسب جهت کم کردن شوری، امری ضروری است. مخزن گازی شانول از مخازن گازی منطقه عملیاتی پارسیان واقع در جنوب ایران بوده که با گذشت زمان، آب تولیدی برخی از چاه های این مخزن شور شده و باعث کاهش اجباری تولید گاز گردیده است. این مخزن در سازندهای کنگان و دالان قرار گرفته است. در این مطالعه منشأ آب شور تولیدی با استفاده از نتایج آنالیز هیدروشیمیایی و ایزوتوپی مورد بررسی قرار گرفته است. منشأهای شوری محتمل برای این منطقه انحلال نمک، آب دریای قدیمی تبخیر شده یا عهد حاضر، آب جوی و یا فرآیند فیلترشدن است. روش های مختلفی همچون هیدروژئوشیمیایی، ایزوتوپی و زمین شناسی جهت تعیین منشأ آب و شوری استفاده می‌شود. بررسی نتایج حاصله نشان داد که منشأ آب تولیدی این مخزن، اختلاط بین آب دریای قدیمی تبخیر شده و بخارات میعان شده درون تفکیک گرها می‌باشد. آب دریای تبخیر شده می‌تواند آبران و یا آب شور بین دانه‌ای در بین حفرات ریز درون مخزن گاز باشد که با توجه به نتایج ایزوتوپی، آب بین‌دانه‌ای منشأ شوری بوده و در اثر گذشت زمان و افت فشار مخزن وارد منطقه تولید چاه‌ها شده است؛ بنابراین بالاآمدگی آب شور آبران صورت نگرفته است. در طول زمان غلظت عناصر شورابه تولیدی به علت تبخیر و واکنش‌های بین آب-سنگ و یا آب-گاز تغییر می‌کند. در اثر تبخیر، غلظت همه یون‌ها تا حد اشباع غنی شده و با گذشت زمان غلظت یون‌های استرانسیم، کلسیم، منگنز، ید و لیتیم افزایش و غلظت یون‌های سدیم، منیزیم و سولفات کاهش یافته است.