چکیده: افزایش روزافزون جمعیت و کمبود منابع آبی با کیفیت مناسب، لزوم بررسی های کمی و کیفی منابع آب زیرزمینی در سازندهای سخت را ایجاب نموده است. در این راستا تغییرات زمانی و مکانی پارامترهای هیدروژئوشیمیایی و فلزات سنگین موجود در منابع آب زیرزمینی شیرکوه در این تحقیق بررسی شده است. منطقه شیرکوه واقع در جنوب غربی یزد اصلی ترین منبع تغذیه دشت یزد-اردکان در استان یزد می باشد. بر اساس نتایج تحقیق میانگین هدایت الکتریکی در منابع آب زیرزمینی شیرکوه حدود 624 میکروزیمنس بر سانتی متر، متوسط کل املاح جامد (TDS) حدود 442 میلی گرم بر لیتر، متوسط pH حدود 7.5 و متوسط جزء ملکولی سیلیس (SiO2) برابر 9 میلی گرم بر لیتر می باشد. مقادیر این پارامترها در مقایسه با متوسط آب های گرانیتی بیشتر بوده که با توجه به قرارگیری واحدهای رسوبی به صورت آذرین پی بر روی گرانیت شیرکوه دلیل احتمالی آن انحلال رسوبات درز و شکافی می باشد. تیپ اغلب نمونه ها بی کربناته-کلسیک بوده و مقادیر هدایت الکتریکی و سیلیس آب های زیرزمینی با کاهش ارتفاع افزایش می یابد. افزایش نسبی مقادیر پارامترهای هیدروشیمیایی در سال 94 نسبت به سال 81 احتمالاً به دلیل کاهش بارندگی ها و افزایش دما در سال های اخیر می باشد. روند غلظت فلزات سنگین به صورت Sr>Ba>Sn>W>Cu>U>Zn>Th می باشد. مقادیر همه عناصر زیر حد استاندارد آشامیدنی بوده، لیکن مقادیر اورانیوم و توریم بالاتر از حد مطلوب سازمان حفاظت محیط زیست آمریکا (USEPA) می باشد. بیشترین مقادیر اورانیوم در قسمت غربی توده گرانیتی شناسایی گردید که تغییرات آن رابطه مستقیمی با افزایش هدایت الکتریکی، سیلیس و توریم نشان می دهد. نتایج روش های آماری تحلیل عاملی تحلیل خوشه ای نشان دهنده دو عامل اصلی انحلال رسوبات درز و شکافی (نمک ها و کلسیت) و هوازدگی بیوتیت موجود در سنگ های گرانیتی در افزایش یون ها و فلزات سنگین در منابع آب زیرزمینی شیرکوه می باشد.