چکیده: در مناطق شمالی ایران به علت بارش زیاد و هم چنین شیب زیاد دامنه ها در شمال البرز، تعداد زیادی رودخانه جوان و پرشیب وجود دارد که رواناب های ناشی از بارش ها را به سمت دشت شمالی منتقل می کنند. در این قبیل مناطق، به منظور جلوگیری از هدر رفتن این رواناب ها، که دارای کیفیت بالایی هستند، اقدام به احداث شبکه های تغذیه مصنوعی متعددی شده است. از جمله این شبکه های تغذیه مصنوعی، شبکه تغذیه مصنوعی احداث شده بر روی رودخانه جفاکنده می باشد که در جنوب شهر بندرگز در استان گلستان واقع شده است. عملیات اجرایی تغذیه مصنوعی جفاکنده از سال 1381 آغاز شده و در سال 1383 به بهره برداری رسیده است. این طرح شامل یک حوضچه رسوب گیر و یک حوضچه تغذیه با مساحت مفید 5.9 هکتار، گنجایش 500 هزار متر مکعب و با طول دیواره حدود550 متر احداث شده است. با استفاده از مقدار بارندگی حوضه مورد مطالعه در دوره بازگشت های مختلف، حجم سیلاب نیز در دوره بازگشت های مختلف محاسبه شده است. به این ترتیب که، حجم سیلاب از 2.6 میلیون متر مکعب در دوره 2 ساله تا 3.8 میلیون متر مکعب در دوره 100 ساله متغیر می باشد. بررسی های صورت گرفته بر روی نقشه هم پتانسیل منطقه مورد مطالعه حاکی از آن است که طرح تغذیه مصنوعی جفاکنده تأثیر محسوسی بر روی سطح آب زیرزمینی در پایین دست گذاشته است. به نحوی که در خطوط هم پتانسیل یک تحدب به سمت ترازهای پایین تر ایجاد شده است. آب ورودی به شبکه تغذیه مصنوعی جفاکنده دارای کیفیت بسیار مطلوب می باشد. میانگین هدایت الکتریکی آب های ورودی به شبکه تغذیه مصنوعی حدود 330 میکروموس بر سانتی متر است. نتایج بدست آمده از این تحقیق بیانگر این است که کیفیت آب زیرزمینی در محدوده پایین دست این طرح در مقایسه با مناطق مجاور بهتر می باشد. به این ترتیب که مقدار هدایت الکتریکی و غلظت یون های اصلی در پایین دست محل اجرای طرح در مقایسه با مناطق مجاور به طور محسوسی کمتر می باشد.