چکیده: دشت گرگان با مساحتی حدود 4727 کیلومترمربع واقع در حوضه آبگیر گرگانرود- قره سو، یکی از بزرگترین دشت های ایران می باشد. این دشت یکی از مهمترین دشت ها از نظر کشاورزی بوده که برداشت بی رویه از منابع آب زیرزمینی باعث افت زیادی در سطح آب زیرزمینی این دشت به ویژه در برخی نقاط گردیده است. هدف از این تحقیق شناسایی نقاط با افت زیاد و و ارائه راهکارهایی برای رفع یا جبران این افت زیاد، می باشد. برای رسیدن به این هدف، نیاز به بررسی داده های سطح آب زیرزمینی این دشت و رسم نمودار ها و نقشه های مربوطه نظیر نقشه های هم پتانسیل و افت می باشد. بررسی سی ساله سطح آب زیرزمینی (1392- 1362) در 289 پیزومتر دارای کامل ترین آمار و پراکندگی، از مجموع 310 پیزومتر موجود در دشت، نشان داد که سطح آب زیرزمینی در دشت گرگان از سال 1362 تا سال 1380 روند نزولی را طی کرده است به گونه ای که طی این مدت سطح آب زیرزمینی حدود 12/23 متر افت داشته است. اما مجدداً از سال 1380 سطح آب زیرزمینی به تدریج افزایش یافته و به میزان قابل توجهی، این افت جبران شده است. در نهایت، با توجه به روند کلی سطح آب زیرزمینی منطقه بین سال های 1362 تا 1392 یک افت نسبتاً کم به مقدار حدود یک متر، مشاهده می شود که حاکی از تعادل سطح آب زیرزمینی در بلند مدت می باشد. با این وجود، برخی نقاط هستند که بعد از سال 1380 نیز روند نزولی خود را ادامه دادند و در حال حاضر افت زیادی دارند، به طوری که می توان آن ها را نقاط بحرانی از لحاظ سطح آب زیرزمینی در دشت گرگان بیان کرد. اکثر این نقاط در نیمه جنوبی دشت و در مناطق با تمرکز بالای کشاورزی واقع هستند که می توان برداشت بیش از حد مجاز آب از چاه های بهره برداری را علت این افت بالا در آنها دانست. در انتها چند راهکار، از جمله تغذیه مصنوعی در کوتاه مدت از طریق چاه های تزریقی و کانال های تغذیه، برای رفع افت در این نقاط پیشنهاد داده شده است.