چکیده: تالاب میانگران که یک منبع آب ضروری جهت تغذیه آب‎های زیرزمینی، کشاورزی و محیط زیست پرندگان نادر در استان خوزستان می‎باشد، تحت تأثیر منابع آلاینده مختلف نظیر فاضلاب‎های شهری و روستایی و پساب‎های کشاورزی قرار دارد. این مطالعه به بررسی و ارزیابی تأثیر منابع آلاینده بر کیفیت تالاب پرداخته است. به این منظور 29 نمونه آب (24 نمونه از آب تالاب و 5 نمونه از ورودی‎های تالاب) برداشت شده و غلظت یون‎های اصلی، نیترات، فسفات و برخی فلزات سنگین در آنها اندازه‎گیری شد. نتایج نشان می‎دهد تیپ آب ورودی‎ها بی‎کربناته کلسیک و بی‎کربناته منیزیک می‎باشد. غلظت نیترات در تمام نمونه‎های مربوط به ورودی‎های تالاب میانگران کمتر از حد مجازWHO است. غلظت فسفات بیشتر از مقدار حد مجاز یوتروفیک بوده، که این موضوع می‎تواند پدیده زیست انباشتگی را در تالاب در پی داشته باشد. غلظت عناصرCd ،Pb ،As ،Zn ،Ni ،Cr ، Fe و Al مربوط به تمام ورودی‎ها در مقایسه با حد مجاز استاندارد بهداشت جهانی بیشتر می‎باشد. همچنین غلظت فلزات سنگین و سمی Asو Cdدر مقایسه با حد مجاز آب آبیاری بیشتر می‎باشد. حداکثر بار آلودگی مربوط به ورودی I2 (فاضلاب‎ شهر ایذه) بوده که متأثر از آلودگی‎های فاضلاب‎ شهری، غلظت بسیار بالایی از عناصر آرسنیک، کادمیوم و روی نشان می‎دهد. نتایج بررسی کیفی نمونه‎های آب تالاب میانگران نشان می‎دهد اغلب نمونه‎های تالاب تیپ بی‎کربناته کلسیک و بی‎کربناته منیزیک دارند. غلظت فسفات در تمام نمونه‎ها بیشتر از حد مجازی یوتروفیک می‎باشد. این موضوع نشان می‎دهد که در تالاب شرایط یوتروفیک حاکم می‎باشد. که نمونه‎های تالاب میانگران در مقایسه با استاندارد سازمان بهداشت جهانی به عناصری از قبیلCd ، Pb،As ،Zn ،Ni ،Cr ، Feو Alآلوده می‎باشند. غلظت فلزات سنگین Asو Cd در تالاب در مقایسه با استاندارد آبیاری بیشتر می‎باشند. بررسی تغییرات مکانی این فلزات نشان می‎دهد بیشترین آلودگی مربوط به قسمت جنوب و شمال غرب تالاب بوده که به ترتیب تحت تأثیر ورودی فاضلاب شهری (I2) و زهکشی رواناب‎های سطحی از روستاهای واقع در شمال غرب تالاب (آبراهه I6) می‎باشند. تمام نمونه‎های تالاب دارای شاخص فلزی بیشتر از حد آستانه بوده، که این موضوع عمدتاً به دلیل غلظت بسیار بالای Asو Cd می‎باشد.