چکیده: در پژوهش حاضر، تحت عنوان «بررسی زمان رخداد زمین لرزه های ایران و پیرامون در شبانه روز» به مطالعه و بررسی عوامل مؤثر بر زمان وقوع زلزله های ایران پرداخته شده است. هدف اصلی از این مطالعه، بررسی نقش عوامل نجومی به خصوص کشش ماه و خورشید بر تحریک و وقوع زلزله ها می-باشد. به این منظور اطلاعات لرزه ای دستگاهی مربوط به سال های 1900 تا 2007 میلادی در محدوده جغرافیایی 42 تا 64 درجه طول شرقی و 24 تا 42 درجه عرض شمالی تهیه و مورد بررسی قرار گرفته است. بخش دیگری از مطالعه به برسی توالی های پس لرزه ای در زلزله های اصلی بزرگ تر از 6 ریشتر ایران می پردازد. نتایج به دست آمده نشان می دهد که تغییرات کشش ماه و خورشید بر زمان وقوع زلزله-های ایران نقش داشته و بیشترین وقوع زمین لرزه ها در اوایل و اواخر ماه قمری (همزمان با ماه نو) بوده است. همچنین عمق کانونی زلزله ها در اوایل، اواسط و اواخر ماه قمری کمتر بوده و به تبع آن بزرگی زلزله های رخداده بیشتر بوده است.