چکیده: دشت ملکان (بخشی از میاندوآب) با وسعتی حدود ٣٩٤ کیلومترمربع در ١٥٣ کیلومتری جنوب تبریز و ساحل جنوب شرقی دریاچه ارومیه واقع شده و بخشی از حوضه آبریز این دریاچه محسوب c ٢٤٥ میلی متر و متوسط درجه حرارت سالانه / می شود. این دشت با میانگین بارش سالانه ٧ ۱۰ جزء مناطق نیمه خشک و سرد کشور می شود. /۷° از نظر تقسیمات زمین شناسی دشت ملکان جزء زون البرز ‐ آذربایجان می باشد و بر روی رسوبات کواترنری قرار دارد. رودخانه های مهم دشت ملکان شامل لیلان چای و مردوق چای می باشند. سفره دشت ملکان از نوع آزاد بوده و سطح آب زیرزمینی بالا است بطوری که در حواشی شوره زارها مناطق تبخیری و زهکش دار وسیعی را بوجود آورده است. جهت آب زیرزمینی دشت از شمال شرق و شرق به سمت جنوب و جنوب غرب می باشد. بیلان ۰ متر افت سطح آب زیرزمینی را برای این سال در دشت نشان / ۸۴ مقدار ۴ ‐ آب زیرزمینی سال ۸۵ می دهد که این می تواند بدلیل کاهش بارندگی در سال های اخیر باشد. برای بررسی وضعیت کیفی آب زیرزمینی دشت از نتایج آنالیز ۳۴ نمونه آب انتخابی استفاده شد. در طول ده سال، مقدار هدایت الکتریکی افزایش قابل توجهی را بخصوص در قسمت های مرکز دشت نشان می دهد. مقایسه یونهای مختلف با همدیگر در سطح دشت نشان می دهد که ترکیب شیمیایی آب زیرزمینی دشت با نزدیک شدن به سمت دریاچه ارومیه به ترکیب آب دریاچه نزدیک می شود. با رسم دیاگرام های شولر، پایپر و ویلکوکس طبقه بندی آبها از نظر مصارف شرب، صنعت و کشاورزی مورد بررسی قرار گرفت و نقاط آلوده مشخص شد.