چکیده: در این پایان نامه، خواص ساختاری، اکترونی، UV-Vis و همچنین مقادیر پتانسیل اکسایش الیگومرهای-پیرول شامل دی پیرول، تری پیرول، تتراپیرول، پنتاپیرول، هگزاپیرول، هپتاپیرول و اوکتاپیرول با استفاده از روش مکانیک کوانتومی مورد بررسی قرار گرفت. برای این هدف، از روش نظریه تابعی چگالی در سطح نظری B3LYP/6-31G(d,p) همراه با مدل پیوستار قطبش پذیر در حلال های آب و تتراهیدروفوران استفاده گردید. نتایج محاسبات ساختاری نشان داد که افزودن مونومر پیرول به زنجیره الیگومری سبب کاهش مقدار تناوب پیوند می شود که این کمیت در حالت اکسید شده نسبت به خنثی کمتر است. مقادیر زوایای دووجهی بین حلقه های پیرول در طول زنجیره الیگومر خنثی با افزوده شدن مونومر پیرول کاهش می یابد به طوری که در حالت دوپه شده به صفر نزدیک می شود. با بررسی اثر حلال ، کمترین انحراف از حالت مسطح به ترتیب در حلال آب، حلال THF و محیط گازی مشاهده گردید. بررسی اوربیتال های پیشانی نشان داد که شکاف انرژی بین HOMO و LUMO برای حالت های اکسید شده نسبت به حالت خنثی به مقدار زیاد کاهش یافته است و این کاهش گپ انرژی با افزوده شدن مونومر پیرول به زنجیره الیگومر بیشتر می شود. از این رو مزدوج شدن الکترون های π بهتر صورت می گیرد که موجب تسهیل فرایند انتقال بار الکتریکی و افزایش خاصیت رسانایی این الیگومرها می گردد. علاوه براین، با افزایش طول زنجیره الیگومری، انرژی یونیزاسیون کاهش یافته که موجبِ تسهیل در فرایند اکسیداسیون می شود. نتایج طیفUV/Vis شبیه سازی شده بیان گر این است که مقادیر طول موج ماکزیمم در حالت اکسید شده نسبت به حالت خنثی از افزایش بیشتری برخوردار است . همچنین اثر افزایش مونومر پیرول به زنجیره الیگومری هم دارای همین روند است. مقادیر پتانسیل اکسایش پیش بینی شده برای مولکول های مورد نظر با مقادیر تجربی آن ها از توافق خوبی برخوردار است علاوه براین، افزایش طول زنجیره ی الیگومری نیز موجب کاهش پتانسیل اکسایش شده است که با نتایج حاصل از خواص الکترونی آن ها تطابق دارد. روند تغییرات پتانسیل اکسایش نمونه های مورد مطالعه از همبستگی بسیار خوبی با انرژی یونیزاسیون و بالاترین اوربیتال پرشده برخوردار بودند.